Amerikan yazıçı Kurt Vonnequt 16 aylıq evli olduğu hamilə arvadı ilə 1947-ci ildə bir razılaşma imzalayıb. Razılaşma, uşaq doğulana və arvadının əvvəlki gücünü bərpa edənə qədər Vonnequtun öhdəliklərindən ibarətdir.

Yazıçının “Kurt Vonnequt: Məktublar” adlı kitabında nəşr olunmuş sözügedən razılaşmanı təqdim edirik.

“Mən – Kurt Vonnequt aşağıdakı öhdəlikləri yerinə yetirəcəyimə söz verirəm:

1) Razılaşmaya görə, arvadım bundan sonra deyinməyəcək, sözümü kəsməyəcək, işləyəndə məni narahat etməyəcək, mən də bunun qarşılığında həftədə bir dəfə öz seçdiyim gün və saatda mətbəxin, hamamın döşəməsini silməyə söz verirəm.

Bundan başqa, işimi axıracan və nöqsansız edəcəyəm, vannanın altını, unitazın arxasını, soyuducunun altını, küncləri, yerindən qaldırıla bilən əşyaların altını yaxşıca siləcəyəm, işimə başdansovdu yanaşmayacağam. Təmizlik nə qədər çətin də olsa, söyüş söyməyəcəyəm. Əgər bunları yerinə yetirməsəm, arvadım deyinməkdə, sözümü kəsməkdə, təmizlik edilməyənə qədər məni narahat etməkdə sərbəstdir.


2) Aşağıdakı bəzi xırda işləri də yerinə yetirəcəyəm:


a) Geyinmədiyim paltar və ayaqqabılarımı şkafa qoyacağam.

b) Evə ayaqqabı ilə girməyəcəyəm, zibil atmağa çıxanda ev başmaqlarımı geyinəcəyəm, ayağımı silib içəri girəcəyəm.

c) İşlənmiş kağız, boş siqaret qutusu və digər şeyləri yerdə, divanın üstündə qoymayacaq, zibil qutusuna atacağam.

d) Təraş olduqdan sonra təraş əşyalarımı yuyub, şkafa qoyacağam.

e) Arvadım çirkli paltarları yığıb paltar səbətinə qoyandan sonra onları üç gündən gec olmayaraq yuyulmağa verəcəyəm; iki həftə ərzində də gedib götürəcəyəm.

f) Siqaretin külünü külqabıya tökəcəyəm. Külqabını kitabların üstünə, kreslonun qoluna, dizim kimi qeyri-sabit, düşməyə meylli yerlərə qoymayacağam.

g) Siqaretimin küllərini arvadımın çox sevdiyi və 1945-ci ilin Yeni ili üçün aldığı qırmızı dəridən hazırlanan zibil qutusuna atmayacağam. Beləcə həmin zibil qutusunun gözəlliyinə xələl gətirməyəcəyəm.

h) Arvadım məndən bir şey istəsə və istəyi kişinin edə biləcəyi şey olsa (arvadım hamilə olanda), üç gün ərzində bunu yerinə yetirəcəyəm. Elə edəcəyəm ki, arvadım üç gün ərzində bu mövzuda hər hansı xəbərdarlıq, xatırlatma etməsin. Yerinə yetirməsəm, arvadım deyinməkdə, sözümü kəsməkdə və məni narahat etməkdə sərbəstdir.

i) Yuxarıdakı maddədəki üç günlük vaxt limiti bu hallarda istisna ola bilər: zibilləri atmaqda – bunun üçün 3 gün gözləməmək daha yaxşıdır; 3 saat ərzində zibilləri atacağam. Əlbəttə, çalışacağam ki, arvadım görməmişdən əvvəl özüm zibilləri görüb tullayım.

j) Əgər bu qaydaları mənasız olmağı, yaxud mənim azadlığımı məhdudlaşdırdığı qənaətinə gəlsəm, onları dəyişdirmək üçün mübahisələr apara, yeni təkliflər verə bilərəm.

k) Bu razılaşma uşağımız olana və arvadım əvvəlki gücünü bərpa edənə qədər davam edəcək.

P.S. Görəsən, bizdə hansı yazıçı bu qaydalara əməl etməyə razı olardı?

Mənbə: “Harper’s Magazine”

Tərcümə etdi: Rena Nevzat