“Ermənistan tam dərk etməlidir ki, biz istənilən hərbi vəzifəni icra edə bilərik və heç kim bizi dayandıra bilməz. Onlar bilməlidirlər ki, dəmir yumruq yerindədir”.

Bu sözləri Prezident İlham Əliyev Ordu günü münasibətilə keçirilən rəsmi tədbirdə deyib.

Peşə bayramı münasibətilə hərbçilərimizlə görüşündə Prezidentin bu mesajı deyəsən ermənilərə tam anlamı ilə çatmayıb. Təsadüfi deyil ki, həmin çıxışın edildiyi dəqiqələrdə ermənilər Vardenis rayonunun Yuxarı Şorca kəndi yaxınlığındakı mövqelərindən Kəlbəcər rayonunun Zəylik və İmambinəsi kəndlərindəki postlarımızı atəşə tutmağa başlamış və atışma qısa fasilərlə iyunun 27-i saat 03:00 radələrinədək davam etmişdi. Düşmən təcavüzü bununla da bitməmişdi. İyunun 27-də saat 20:40 radələrində düşmən qüvvələri Berd rayonunun Kolagir kəndi yaxınlığında yerləşən mövqelərdən Tovuz rayonu Qaralar kəndi istiqamətində yerləşən Azərbaycan Ordusunun postlarını da atıcı silahlardan atəşə tutmuşdular. Hər halda Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin rəsmi açıqlamasında belə deyilir.

Rəsmi məlumatdan da aydın olur ki, ilk gün Kəlbəcər ərazisində başlayan atışma ertəsi gün Tovuz rayonuna sıçrayıb. Bu isə ermənilərin bütün cəbhə boyu əsgərlərimizin sayıqlığını yoxlamasından xəbər verir.

Bütün bu hadisələrin analizi göstərir ki, Ermənistandakı son növbədənkənar parlament seçkilərinin nəticələrindən razı qalmayan revanşist qüvvələr Paşinyanın yenidən hakimiyyətə gəlməsini həzm edə bilmədiklərindən sərhədlərimizdə gərginlik yaratmaqda maraqlıdırlar. Onların əsas məqsədlərindən biri də Azərbaycanla Ermənistan arasında bağlanması nəzərdə tutulan sülh sazişini əngəlləmək də ola bilər.

Prezident İlham Əliyevin istər Ordu günü münasibətilə etdiyi çıxışında, istərsə də ondan əvvəl Bakıya səfər gələn Avropa İttifaqı nümayəndələri ilə söhbətində Cənubi Qafqazda qalıcı sülhün təmini üçün sülh sazişinin imzalanmasının vacibliyi barədə fikirləri və qonaqların bu təkliflə razılaşmaları da, sözsüz ki, Ermənistandakı revanşist qüvvələrin ürəyincə deyildi. Avropalı qonaqların elə həmin gün İrəvanda görüşdükləri Nikol Paşinyan da əslində “sülhpərvər” mövqe sərgiləmiş, xalqdan aldığı dəstəklə 10 noyabr üçtərəfli Bəyanatında nəzərdə tutulan öhdəlikləri yerinə yetirmək əzmində olduğunu vurğulamışdı. Erməni revanşistlərinin həmin bəyanatdan sonra sərhəd xətti boyunca mövqelərimizi atəşə tutması təsadüfə bənzəmir. Mümkündür ki, Paşinyanın mövqelərini sarsıtmaq üçün həqiqətən də Ermənistandakı 5-ci kolonun nümayəndələri bu xəyala düşsünlər.

Bütün bu reallıqları nəzərə alan Azərbaycan ordusu cəbhə xəttindəki mövqelərini gücləndirməli, düşmənin təcavüzkar təxribatlarının qarşısını almalıdır. Sirr deyil ki, Azərbaycanın “yumşaq qarnı” adlandıra biləcəyimiz ən həssas bölgəsi isə Naxçıvandır. Hərçənd Naxçıvandakı Əlahiddə Ümumqoşun Ordusu istənilən erməni təcavüzünü geri püskürdəcək, hətta lazım gələrsə 3 il əvvəl uğurla həyata keçirdiyi Günnüt əməliyyatında olduğu kimi yeni strateji bölgələri düşməndən təmizləyəcək gücdədir. Xatırladaq ki, 2018-ci ildə Şərur rayonunun Günnüt kəndi, "Ağbulaq" yüksəkliyi, Qızılqaya və Qaraqaya dağları kimi hərbi strateji əraziləri işğaldan azad etmək üçün Əlahiddə Ümumqoşun Ordusuna cəmi 1 həftə (mayın 20-dən 27-nə qədər) kifayət etmişdi. Əlahiddə Ümumqoşun Ordusunun xüsusi təyinatlıları II Qarabağ döyüşlərində də uğurları ilə fərqlənmiş və Füzulidən Şuşaya qədər dayanmadan irəliləməyi bacarmışdılar. 44 günlük savaşda qazanılan bu təcrübə Naxçıvandakı ordu birləşmələrimizin döyüş qabiliyyətini, mənəvi ruhunu daha da artırmış və istənilən ən ağır əməliyyatları həyata keçirə biləcəklərinə əminlik yaratmışdı.

Bütün bunlara baxmayaraq, özünə arxayınlığın bəzən mənfi nəticələr də doğura bilər və ordumuz öz üstün gücünə güvənib sayıqlığını bir an belə itirməməli, düşməni xor görməməlidir. Xüsusilə ona görə ki, bizim vətən uğrunda apardığımız müharibə artıq regional miqyasdan çıxıb və qlobal hesablaşmalara çevrilib. Son zamanlar NATO qüvvələrinin Qara dənizdə Rusiyanı dalana sıxışdırması və bu fəaliyyətdə Türkiyənin də önəmli rol oynaması Moskvanı Cənubi Qafqazda, xüsusilə də Azərbaycan-Ermənistan sərhədlərində müəyyən tədbirlərə əl atmağa həvəsləndirə, bununla da Türkiyənin diqqətini Qara dənizdən Azərbaycana çəkmək istəyə bilər. Xüsusilə Şuşa Bəyannaməsindən sonra Rusiyanın Türk hərbi qüvvələrinin Azərbaycanda güclənməsinə reaksiyası da ortadadır və buna laqeyd qalmayacağı açıq şəkildə özünü büruzə verir.

Nəzərə alsaq ki Türkiyə ilə Azərbaycan arasında yeganə quru sərhəddi Naxçıvandadır, Kremlin “kiçik torpağa” ciddi diqqət ayıra biləcəyi ehtimal xaricində deyil və biz də tədbirlərimizi buna görə almalıyıq. Əslində Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinin Muxtar Respublikada son zamanlar yürütdüyü siyasət hərbi-siyasi iradəmizin də bu həssas durumun fərqində olduğunu göstərir. Rəsmi məlumata görə, “Azərbaycan Respublikası ilə Türkiyə Respublikası arasında imzalanan hərbi əməkdaşlıq haqqında sazişə əsasən, 21-23 iyun tarixlərində Naxçıvan Qarnizonu Qoşunları və Türkiyə Silahlı Qüvvələrinin idarəetmə orqanları ilə birgə taktiki-xüsusi təlimi keçirilib”. Təlimlərdə ordu birliklərimizin 44 günlük savaşda qazandığımız qələbədə mühüm rol oynayan “Bayraktar-TB2” dronlarını Naxçıvanda ilk dəfə sınaqdan çıxarması da, zənnimizcə, dosta-düşmənə verilmiş ən ciddi mesajdır. Naxçıvan Qarnizonu bu gücünü nümayiş etdirməklə gözlənilən düşmən hücumunun II Qarabağ savaşındakı aqibətlə üzləşəcəyini açıq şəkildə ortaya qoymuşdur.

Əlbəttə ki, etibarlı müdafiə üçün təkcə ordu birliklərini gücləndirməklə kifayətlənmək olmaz. Silahlı Qüvvələrin digər qolları da Naxçıvanda mövqeyini möhkəmləndirməli, özəlliklə də əks-kəşfiyyat, xüsusi xidmət və polis orqanları həmçinin sərhəd qoşunları ən yüksək hazırlıq səviyyəsinə gətirilməlidir. Sirr deyil ki, Muxtar Respublikadakı Əlahiddə Ümumqoşun Ordusundan başqa digər silahlı qüvvələrimiz xaricə yönəlik strategiyalardan çox yerli tələbatlar əsasında formalaşmış, bir çox halldarda kadrların qabiliyyəti yox, qohumluq əlaqələri, dövlət dəyərlərdən ziyadə, ayrı-ayrı şəxslərə sədaqətləri nəzərə alınaraq işlə təmin olunmuşlar. Bu da ilk baxışdan daxili sabitliyi qorumağa xidmət etsə də, dövlət qurumlarının peşəkarlıq səviyyəsinə mənfi təsir göstərmişdi. Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin hazırkı şəraitdə bir nömrəli vəzifəsi həmin qurumların da peşəkarlıq səviyyəsini artırmaq, ordumuzun köməkçi qollarını gücləndirmək olmalıdır. Lazım gələrsə, bu məqsədlə bütün güc strukturlarının rəhbərləri eyni anda Naxçıvana səfər etməli, strateji müttəfiqimiz Türkiyə ilə birgə bölgədə kadr islahatları aparmalı, qurumların hərbi-texniki təchizat məsələsinə yenidən baxmalıdır./ovqat.com/