Şair-publisist Heydər Oğuz bu gün facebook səhifəsində maraqlı və ibrətamiz bir lətifə paylaşıb, onu gundemxeber.az oxucularına təqdim edirik:

"Meşənin ortasından keçən bir çay yatağı varmış. Hər yağış yağanda bu çay yatağı dolub daşar, yağmurdan əvvəl ova çıxan heyvanlar yuvalarına qayıtmağa çətinlik çəkərmişlər.
Bir gün meşənin bütün başbilənləri toplaşıb problemi həll etmək üçün müşavirə keçirirlər. Qərara alınır ki, gediş-gəlişi asanlaşdırmaq üçün çayın üzərindən körpü salınsın. Fəqət körpü tikmək üçün inşaat materiallarını hardan tapsınlar? Düşünürlər ki, bu barədə ölkə yetkililəri qarşısında məsələ qaldırılsın.
Hökumətlə danışıqlar aparmaq üçün ilk əvvəl Aslanı paytaxta göndərirlər. Aslan bir müddətdən sonra əliboş meşəyə qayıdır. İkinci dəfə eyni missiya Qurda tapşırılır. Qurd da əli ətəyindən uzun geri dönür. Beləcə, meşənin bütün başbilənləri paytaxta getsələr də heç nəyə nail ola bilmirlər.
Bütün baş verənləri uzaqdan izləyən Eşşək hər dəfə toplantı iştirakçılarından bu hərəkətliliyin səbəbini soruşur. Həmişə də eyni cavabı eşidir:- "Sənə nə var, ay Eşşək? Eşşəksən eşşəkliyini elə. Niyə gəlib başını başlara qoşursan?" Nəhayət, başbilənlərin səylərindən heç bir nəticə çıxmadığını görən meşə əhli yarıkönül və ümidsiz şəkildə Eşşəyə hal-qaziyyəni ərz edib onu paytaxta göndərirlər.
Eşşək meşənin dərdini anlatmaq üçün gəldiyi hökumət binasının qapısında öz bacı oğlusuyla qarşılaşır. Qucaqlaşıb öpüşəndən sonra bacıoğlu ondan nə yaxşı bu tərəflərə gəldiyini soruşur. Eşşək gəlişinin məqsədini ona danışır. Bacıoğlu hökumətin körpü çəkən nazirinin elə onun özü olduğunu və bu məsələni həll edəcəyini bildirir. Dayısından da xahiş edir ki, meşəyə inşaat materialları daşımasına şəxsən özü rəhbərlik etsin.
Səhərisi gün ölkənin bütün texniki avadanlıqları səfərbər olunub meşəyə inşaat materialları daşıyır. Bir neçə gündən sonra meşədən teleqramlar gəlməyə başlayır ki, bəs, qurtarın material göndərməyi, artıq meşədə tərpənməyə yer qalmayıb.
Bacıoğlu vəziyyəti yerində öyrənmək üçün dayısını meşəyə göndərir. Eşşək öz doğma yurduna qayıdanda nə görsə yaxşıdır? Hər tərəf qum, sement, daşla qaynayır. Maşınların təkərləri altında əzilən torpaqda otlamaq üçün bir tutam ot belə qalmayıb. Ağaclar qırılıb, yollar çəkilib. Qısası, meşədə meşəlik qalmayıb. Heyvanlar paytaxtdan gələn Eşşəyi dövrəyə alıb ondan başlarına niyə bu oyunu gətirdiyini soruşurlar. Eşşək cavab verir:
-Özünüz deməmişdiniz ki, inşaat materialı lazımdır?
-Dedik. Amma bu qədər demədik ki! Bizə körpü salmağa material lazım idi. Sən isə bura bir şəhərin materialını göndərdibsən.
-Nə edim? Bacıoğlumla oturub fikirləşdik ki, görəsən, heyvanlar körpünü çayın uzununa tikmək istəyirlər, yoxsa eninə? Bütün ehtimallara qarşı biz də materialları çayın uzununa görə göndərdik.
Qısası, əziz dostlar! Heç kimə "eşşək" deyib aşağılamayın. Bəzən bir eşşək bir aslandan çox iş görə bilər. Amma ona iş tapşıranda eşşəkliyini nəzərə alıb körpünü çayın eninə tikmək istədiyinizi də deyin..."