AXC-nin kadrı olmuş Eyvazalı Orucovdan savayı digər icra başçıları yalnız özləri üçün işləməli olublar
Təxminən düz 23 ildir ki, Qazax rayonunun tərkibindən ayrılan Ağstafa rayonu bu günə kimi 6-cı icra başçısının “monopoliya”sındadır. Şamil Allahverdiyev, Eyvazalı Orucov, Həsənəli Qədimov, Cümşüd Musayev, Elxan Usubov və Məhərrəm Quliyev kimi icra başçılarının özlərinə məxsus istifadə qaydaları ilə əzilən rayon bu gün də xoş günlərini yaşamaq iqtidarında deyildir. AXC-nin kadrı olmuş Eyvazalı Orucovdan savayı digərlərı yalnız özləri üçün işləməli oldular. Hər biri də rayonu basıb-talamağına baxmayaraq bu vəzifədə əmək kitabçalarına 5 ildən çox iş stayı da yazıldı.
Rayonda ən çox, 10 ilə yaxın kiçik prezidentlik səlahiyyətini həyata keçirmiş, hazırda rayon statistika idrəsinə rəhbərlik edən Cümşüd Musayev işlədiyi dövrdə ən iri obyektləri ələ keçirmişdir. Əhalinin məlumatına istinadən demək mümkündür ki, C. Musayev yalnız bu vəzifədə özü və gələcəyi üçün çalışmışdır. Hmını gülərüzlə qarşılamış, qəbulunda olanlara boş vədlər vermış, guya daima əhalinin içərisində olmaq məqsədi kimi düşünülən yaşayış evindən icra hakimiyyətinə olan 3 km məsafəni çox vaxt piyada getməklə çoxlarının üzünə “kül” üfürməsi ilə hər şeyin sahibi olmuşdur. Bu gün də əməllərinin rahatca bəhrəsini görməkdədir. Rayon əhalisi onu da qeyd edir ki, “Ağstafaya icra başçılarını elə bil qəsdən seçib göndərirlər. Hər gələn də adama bir cür zülm edir. İndi də rayon sonuncu icra başçısı Məhərrəm Quliyevin sərt baxış və acı sözlərinin tapdağı altındadır. Çoxları bunu onun kimlərinsə hesabına rayona balaca prezident qoyulmasına baxmayaraq hələ də yetişmədiyi kimi qiymətləndirir”. Əslində ağstafalıların dediklərində böyük həqiqətlər vardır. Vətəndaşlar hansı rayonun icra başçılarından razıdırlar ki?. H.Eliyeb demişdi ki: “onların hamısını Prezidentə “sırıyıblar””.(Heydər Əliyev bu sözləri ictimaiyyət içərisində Salyanın sabiq icra başçılarından biri üçün demişdir.) Ölkə başçısına da yalnız onların fərqinə varmadan sərəncamlarını vermək qalır. Onu da qeyd edək ki, bu gün icra başçısı adi süpürgəçidən də olar. Onun da ağılı, onun da dili, onun da ictimai görüşləri vardır. Yeri gələndə onlar el yolunda əziyyət çəkdikləri üçün millətə də yazığı gələr... Guya hazırkı icra başçıları hansı yolda əziyyət çəkiblər ki, bu zirvəyə yüksəliblər?
Həqiqətə qaldıqda bu gün icra başçılarına da ehtiyac yoxdur. İş öz qayadasında getməklə hamı işini yaxşı bilir. Əksinə, onlar millətin əl-ayağını güməşdirirlər. Onların işi yaxşı pul yığmaq, obyektlər ələ keçirmək, idarə-müəssisə rəhbərlərinin canını boğazına yığmaq, daxili imkanlara gücü çatmayan rəhbər işçilərə ağır söz demək, yeri düşəndə eyş-işrətlə məşğul olmaqdır. İcra başçılarından yaxşı qidalanlardan savayı kim bu deyilənlərlə razılaşmırsa etiraz səsini qaldıra biılər. Bız bunu onların millətə etdikləri maddi və mənəvi zülmlərinin ortaq məxrəcinə əsasən gördüklərimizə- eşitdiklərimizə istinadən söyləyirik.
Söhbət hazırda Ağstafanın icra başçısı Məhərrəm Quliyevdən getsə, onu demək mümkündür ki, rayonda əməlli-başlı diktatura rejimidir. İstər başçının daxili iclaslarında, istərsə də şura iclaslarında bir adamın da səsi çıxmır. Hamı onun kobud və təhqiramiz sözlərindən çəkinərək cavab qaytarmamaqla özlərinə hörmətlə yanaşırlar. O yeri gəldikdə Agstafa rayon İHB-nin 1-ci müavini, YAP-in sədri Ramiz Tatarova da “ağır söz” deməkdən belə çəkinmir. Baxmayaraq ki, Tatarov yaşca ondan xeyli böyükdür. Yeri gəmişkən, rayonda bu il 21 May tarixində keçirilən şura iclasında da maraqlı hadisə baş verib. Rayonda işləyən bir nəfər məmurun dediyinə görə, “ həmin gün Gəncədə respublika baytarlıq idarəsinin zona müşavirəsi keçirildiyindən rayonun baytarlıq idarəsinin rəisi Nofəl Qurbanov şura iclasından qalraq müşavirəyə gedir. Rayon şurasında Nofəlin iştirak etmədiyini görən icra başçısı onun kimdən icazə aldığını Ramiz Tatarov və aqrar məsələlər üzrə müavini Ramiz İmanovdan soruşur. Hər biri sakitcə çiyinlərini çəkir, ehtiyatlanaraq icazə versələr də vermədiklərini bildirirlər. Elə bu an başçı Qurbanovun ərizəsinin alınmasını və işdən azad edilməyini “vəzir-vəkalətlərinə” göstəriş verir. Özü də deyir ki, qoy getsin İsmət Abbasovla işləsin!. Başlayirlar eyni ilə şah rejimində olduğu kimi Nofəli sıxma-boğmaya salmağa. Nəticədə, “rayonda aparılan abadlıq-quruculuq işlərinə maliyyə yardımı” Nofəlin boynuna qoyulduqdan sonra balaca baş baytardan əl çəkirlər”.
Bu gün rayonlarda, o cümlədən Ağstafada görülən hər bir iş idarə, müəssisə və təşkilat rəhbərlərinin hesbınadır. Onlar da məcburdurlar ki, millət üçün yuxarıdan nə ayrılırsa ondan oğurluq edıb vəzifədə qalmaq xətrinə başçının imzasız sərəncamlarına əməl etsinlər. Əməl etməsələr, etdikləri ogurluqların haqq-hesabı təbii ki, Məhərrəm Quliyev tərəfindən dəqiqə keçmədən soruşulacaqdır... Onu da qeyd etmək yerinə düşər ki, icra başçıları ayrı-ayrı rayonlardan olduqlarından rəhbər işlədiklərı yerlərdə az-az olurlar. İşi ayın 20 gününü 1-ci müvinlər aparırlar. Elə bunu da M. Quliyevin timsalında görmək mümkündür. Belə halda baytar Nofəl Qurbanov və digərlərinin qınqğa çəkilməsi hansı məqsədə uyğundur?. Hətta, bir nəfər idarə müdiri onu da bildirdi ki, “ arvadımın pensiyasını da məcburən icra hakimiyyətinə xərcləyirəm. O da məndən “ belə gündənsə çıx evdə otur?”- Sualına böyük istirab hissi ilə daxilən düşünürəm: -“ Ay rəhnətliyin qızı, birini bilirsən, birini bilmirsən. İşdənmi çıxa bilərəm. Həmin gün başçının göstərişi ilə yoxlama xirtiyimdədir. Adam kimi çıxmağa qoysalar nə var idi ki?.”
P.S – Ağstafanın belə bir reyimdə yaşamağı hələlik payızda keçirilməsi nəzərdə tutulan növbəti Prezident seçkilərinin qeyri-demokratikliyindən xəbər verir. İcra başçısı haqqında aidiyyəti orqanlqra ünvanlanan qalaq-qalaq şikayət dolu ərizələrin cavablandırılmaması, Məhərrəm Quliyev havadarlarının hər şeydən xəbərdar ola-ola onun nöqsanlarının ört-basdırı millətə xəyanət kimi həllini tapır. Tarix heç vaxt diktatura rejimində azad seçki kompaniyasına təsdüf etməmışdir.
İlham Hacalı