Rəsmi İrəvan indiki halda, rəsmi Parisdən yalnız Ermənistan ordusunun "yenidən qurulmasında" faydalana bilər... Fransa Ermənistana "LGBT ordusu" yaradılmasında geniş dəstək vermək "potensial"ına malikdir və bu prosesə artır başlanılıb...
Yenixeber.org: Fransa növbəti dəfə diqqət mərkəzinə düşüb. Çünki bu ölkədə növbəti yay Olimpiya oyunları keçirilir. Halbuki, Fransanın diqqət mərkəzinə düşməsinin əsas səbəbi yalnız Olimpiya oyunlarına olan maraqdan qaynaqlanmır. Belə ki, daha dərin məqamlar mövcuddur. Və hazırda Fransada qalmaqallar bir-birini əvəzləməkdə davam edir.

Məsələ ondadır ki, Olimpiya oyunlarının açılış mərasimi əsl skandal yaratdı. Fransa belə nəhəng beynəlxalq tədbiri sözün əsl mənasında "gey parada" çevirdi. Ölkələrinin rəsmi simvolu xoruz olan fransız təşkilatçılar geyləri və "saqqallı qadınları" səhnəyə çıxartdı. LGBT-nin beynəlxalq təbliğatı istiqamətində əxlaqsız bir addım atmış oldu. Eyni zamanda, xristian dünyagörüşünü açıq-aşkar təhqir etdi.

Hazırda bütün dünyada Olimpiya oyunları deyil, məhz fransızların pozğun olması ciddi şəkildə müzakirə edilməyə başlayıb. Hətta bəzi ölkələrin liderləri "Gey parada tamaşa etdik, bəs, Olimpiya oyunlarının açılış mərasimi nə vaxt olacaq" kimi, təhqiramiz şərhlərlə çıxış edirlər. Və bu, Fransa əxlaqsızlığının, pozğunluğunun tam çılpaqlığı ilə bütün dünyaya nümayiş etdirilməsindən başqa bir şey deyil.

Onu da qeyd etmək lazımdır ki, Olimpiya gey paradından sonra Fransa hökumət üzvlərinin cinsi orientasiyası indi açıq müzakirə mövzusuna çevrilib. Prezident Emmanuel Makron da daxil olmaqla, Fransa hökumətinin bir çox üzvlərinin - baş nazir, xarici işlər naziri, idman naziri və s. - LGBT təmsilçiləri sırasına aid olduqları Qərb mətbuatında müzakirə mövzusudur. Yəni, Qərb mətbuatında iddia olunur ki, Fransanı LGBT təmsilçiləri idarə edirlər. Və prezident Emmanuel Makronun Olimpiya oyunlarının açılış mərasimində idman naziri ilə dodaq-dodağa öpüşməsi isə ümumiyyətlə, böyük qalmaqala səbəb olub.

Belə anlaşılır ki, fransız iyrəncliyi, pozğunluğu və əxlaqsızlığı tam çılpaqlığı ilə ortaya çıxıb. Məlum olub ki, Fransa hökumətinin bir çox üzvləri, hətta çirkli olduğu üçün Olimpiya oyunlarında istifadəyə yararsız sayılan Sena çayında yığılan çirkabdan daha iyrəncdir. Yəqin ki, yaxın vaxtlarda Fransanın beynəlxalq mövqelərinə də bu iyrəncliyin belə qabarıq şəkildə ortaya çıxmasının bumeranq zərbəsi mütləq olacaq. Və bu baxımdan, rəsmi Parisin bütün dünyaya əxlaq, ədalət dərsi keçməsi indikindən qat-qat çətin olacaq.

Əslində, Fransanın beynəlxalq biabırçılığı yalnız Olimpiya oyunlarında baş verən qalmaqallar ilə başlamayıb. Belə ki, son vaxtlar Fransanın müstəmləkəçilik siyasətinin ifşa edilməsi prosesi də intensivləşnəkdədir. Üstəlik, bu proses məhz Azərbaycan tərəfindən başladılıb. Hər halda, rəsmi Bakı Fransanın Afrika ölkələrini və xalqlarını müstəmləkə altında saxlaması barədə həqiqətləri beynəlxalq gündəmə çıxartmağa nail olub.

Azərbaycanın siyasi iradəsi ilə bu mövzunun müzakirəsi üzərində onilliklər boyu mövcud olmuş qadağa aradan qaldırılmaqdadır. İndi tədricən Fransanın Yeni Kaledoniya, Korsika adası, Fransız Polineziyası, Qvadelupa və s. ərazilərində törətdiyi qəddarlıqlar beynəlxalq ictimaiyyətin diqqətinə çatdırılır. Fransanın müasir dövrdə belə, törətdiyi, ancaq üstünün ört-basdır edilməsinə cəhd göstərdiyi soyqırımlar da artıq müzakirə mövzusudur. Və bu, Fransa hegemoniyasının çökmə mərhələsində olduğunu göstərir.

Təbii ki, bütün bunlardan sonra rəsmi Paris hansısa ölkəni insan haqlarını pozmaqda suçlayacağı təqdirdə, dərhal onun qarşısına Fransanın törətdiyi dəhşətli soyqırımlar, müstəmləkə altında saxladığı ölkələr, istismar etdiyi, təbii sərvətlərini taladığı xalqlar barədə faktlar qoyula bilər. Belə vəziyyətdə Fransanın beynəlxalq nüfuzundan və ya rəsmi Parisin dünya siyasətində mövqelərindən danışmaq daha çətin olacaq. Və rəsmi Paris hazırda əgər, Fransanın gələcək taleyindən narahatlıq keçirirsə, deməli, mövcud situasiyanın vəd etdiyi perspektivlərə doğru yanaşır.

Məsələ ondadır ki, hazırda hətta Qərb siyasi dairələri belə, Fransanın çöküşünü artıq qətiyyən istisna etmirlər. Onların qənaətinə görə, Fransa indi öz gücünü böyük ölçüdə itirib. Fransa iqtisadiyyatını ayaqda saxlayan təbii resurslar bir-birinin ardınca rəsmi Parisin əlindən çıxır. Vaxtilə Fransanın idarəçiliyinə məhkum edilmiş Afrika ölkələri rəsmi Parisin siyasi iradəsinə müqavimət göstərirlər, hətta bəzi hallarda bu, qiyam xarakteri daşıyır. Və Fransanın həmin müstəmləkə ölkəsindən qovulmasına qədər inkişaf edə bilir.
Ona görə də, son vaxtlar Fransa iqtisadiyyatında çatların daha qabarıq şəkildə ortaya çıxması artıq Qərb siyasi dairələrini qətiyyən təəccübləndirmir. Nə qədər qəribə də olsa, Avropa Birliyi kluarlarında Fransanın dünyanın nəhəng dövlətlərindən biri hesab olunması vərdişləri də tədricən yoxa çıxmağa başlayıb. Hər halda, indi Avropa məkanında bəzi dövlətlər Fransanın hegemon mövqeyinə əhəmiyyət verməyə həvəs göstərmirlər. Və bu, Fransanın tədricən beynəlxalq mövqelərini itirərək, sıradan dövlətlərin arasına qatılmaq üzrə olduğunu biruzə verən önəmli məqam hesab olunur.
Təbii ki, bütün bunlardan Ermənistan da lazımi nəticələr çıxartmalıdır. Çünki zaman keçdikcə, özünü belə, müdafiə etməkdə çətinlik çəkəcəyi artıq qətiyyən şübhə doğurmayan Fransaya bəslənən ümidlər Ermənistanı real hərbi təhlükələr qarşısında aciz durumda buraxa bilər. Hər halda, rəsmi İrəvan anlamalıdır ki, Fransa Ermənistanı hətta indi də müdafiə etmək imkanlarına malik deyil. Bir müddətdən sonra bu, ümumiyyətlə, əlçatmaz xəyala çevrilə bilər.

Halbuki, rəsmi İrəvan indiki halda, rəsmi Parisdən yalnız Ermənistan ordusunun "yenidən qurulmasında" faydalana bilər. Belə ki, Fransanın müdafiə naziri İrəvana səfiri zamanı erməni həmkarından Ermənistan ordusunda LGBT təmsilçilərinin hansı səviyyədə mövcud olduğunu soruşmuşdu. Erməni nazir Ermənistan ordusunda geylərin olduğunu etiraf etsə də, fransız həmkarına bu sahədə daha geniş təmsilçilik üçün təxirəsalınmaz addımlar atılacağını vəd etmişdi. Və bu baxımdan, rəsmi İrəvan Fransadan Ermənistanda LGBT ordusunun qurulması istiqamətində gediş şəkildə faydalana bilər.
Bütün bunlar onu göstərir ki, prezident Emmanuel Makron Fransanı artıq yolun sonuna doğru sürükləməyi bacarıb. Bundan sonrakı mərhələdə Fransanı ən yaxşı halda, sərhədləri ixtisar edilmiş, dünya məkanında nüfuzunu itirmiş, iqtisadiyyatı çökməkdə olan dövlətə çevrilmək perspektivi gözləyir. Və belə bir ölkənin Cənubi Qafqazda regional proseslərə təsir göstərmək şansları isə ümumiyyətlə, reallıqdan uzaqdır.

Elçin XALİDBƏYLİ,
Siyasi ekspert