Anjelanın qurbanlarından biri- Söhrab Şirinov yazır:
-Erməniləri çoxdan bəşəriyyətin düşməni hesab edirdim. Amma güman edə bilməzdim ki, XXI əsrdə bir erməni qadınının yoluxdurduğu xəstəlikdən öləcəyəm. Bu mənim çox eyibimə gəlir. Kaş döyüş meydanında öləydim.
Məlumat üçün onu da bildirim ki, SPİD-ə yoluxmuş insanın intihar etməsi hadisəsi birinci dəfə Bakıda baş verib. İntihar təsadüfi deyildi. Afət Salmanovun dul arvadı deyir:
-Mən ərimin xəstəliyi haqqında öyrənəndə şoka düşdüm. Güman edirdim ki, o, qəddar zarafat edir və ya bu, bir oyundur. Hər şey mənim güman etdiyimdən daha ciddi imiş. Özünü güllələməmişdən əvvəl kiçik bir məktub qoymuşdu.
Afət Salmanovun ölümqabağı məktubu: “Əzizlərim Zulya, Badik və Emin! Əlvida! Mən sizdən ayrılıram. Mən çox fikirləşmişəm. Soyadımızı biabır etməyim mənə öldürücü dərəcədə ağır və acınacaqlı gəlir. Mən bir aydır ki, heç nə yemirəm. Dəhşətli dərəcədə zəifləmişəm. Dünən gecə mən ölmüş valideynlərimin kölgələrini gördüm. Onlar məni çağırırdılar. Mən onların yanına gedirəm. Məni qınamayın. Sizə yalvarıram. Bilin ki, mən sizin hamınızı sevirdim. Əlvida!”
Amma Anjela Petrosyanın da həyatda öz prinsipləri olduğunu çox az adam bilirdi. Bütün qəribəlik də elə bundadır. Bir “həkim” kimi o, xəstələri sakitləşdirməyi bacarırdı. Müəllif bunu boş söhbət hesab edirdi, lakin Anjelanın xəstəsi Boris Şadrinə qulaq asandan sonra fikrinin düzgün olduğundan şübhələnməyə başladı:
-Mən qəzadan sonra komada idim, oksigen yastığı ilə yaşayırdım. Sağalacağıma heç bir ümid yox idi. Bir gün başımın üstündə qəşəng erməni qızı Anjela göründü. O, mənə dedi: “Qorxma, bütün insanlar cənnətə düşürlər. Orada da, burada da biz hamımız qonşuyuq. Ümumi Ruhda hamımıza asan olacaq.” Onun bu sözləri mənə bir təpər verdi. Daxilimdə həyatı, yaşamaq istəyini bərkitdi. Sağ olsun.
Yerevanın keçmiş sakini Yuriy Firsov Anjelanı belə təsvir edir:
-Biz Anjela Petrosyanla tibb İnstitunda bir qrupda oxumuşuq. Səliqəli tələbə idi, yaxşı oxuyurdu, seminarlara hazırlaşırdı. Şparqalka ilə bütün uşaqlara kömək edirdi. Şparqarkaları özü evdə düzəldirdi, sonra bütün uşaqlara paylayırdı. Qəribə xeyirxahlıqdır, elə deyilmi?
Fransadakı erməni diasporasının üzvü Alyoşa Sotyan onun mərhəmətli ürəyi haqqında dəfələrlə danışıb:
-Anjela Petrosyan mənim gördüyüm ən sevimli qadındır.
Alyoşa danışmasa, daha yaxşı olardı. Görəsən o, Anjelanın həyatdakı rolu haqqında bilirmi?!
Özünün aqressivlik və separatizmini xanım Petrosyan xeyrixah görünən hərəkətlərlə ört-basdır edirdi. Azərbaycan kişilərinin daim şəhvətə hazır və meylliyindən istifadə edən ermənilər yaraşıqlı Anjelanı irəli verərəkonun vasitəsilə usatlıqla “qara bioloji müharibə” aparırdılar.
Nadejda Metallidi, eləcə də Ruqiya Satomiya, eləcə də Stella Burqan, eləcə də Jalə İmanova, eləcə də Bahar Terequlova, eləcə də, eləcə də, eləcə də...
Əlbəttə, Azərbaycanda bilməliydilər ki, Ermənistan bizim quyruğumuzu elə-belə buraxmayacaq. Biz sayıqlığı itirdik və təəssüf ki, Anjelanı nəzərdən qaçırdıq. Sonralar SPİD-in Bakıya vurduğu yeni zərbələr zamanı Anjeladan yoluxmuş kişilər, ozləri də bilmədən, virusu arvadlarının, rəfiqələrinin, məşuqələrinin bədənlərinə yerdirdilər. Bu ən dəhşətli həqiqətdir. Anjela ölümcül xəstəliyi Bakıda yaymaqla cinsi soyqırım həyata keçirirdi. Ermənilər bu bioterror üsulunu nasistlərdən, Gebbelsin dəftərxanasından götümüşdülər. O vaxtlar SPİD olmasa da, faşistlər zöhrəvi xəstə qızları SSRİ-nin şəhərlərinə buraxmağı xoşlayırdılar.
Şahidlərin dediyinə görə, Anjelanın Bakıya səfərləri zamanı onun yanında daha bir qız, Anna Karatyan (Anya) da olurdu. Anya haqqında məlumat azdır. Sanki o da Bakıya Anjelanınkına oxşar missiya ilə gəlmişdi. Kişiləri xarab etmək istəyirdi. Lakin Anyanın izləri itmiş və onu daha heç kim görməmişdi. O, 2003-cü ili may ayında Peterburqda zühur edir. Nerses Melikovanın dediklərindən bir hissə:
-Anjela Petrosyan dəhşətli qadındır. O, məni Bakıyadəvət edəndə, elə bildim ki, bu, ekzotika üçündür. Yəni ki, düşmənin ölkəsində istədiyimiz qədər kef edeciyik ki, sonra xatırlamağabir şey olsun. Risk də çox aşağı idi. Sonra öyrəndim ki, Anjela SPİD xəstəsidir. Allah sən saxla! Özü də bu yırtıcı Bakıda hamını yoluxdurur... Bakıda Anjela Petrosyanın başlıca və tipik hərəkəti öz qurbanlarını yaşayış yerində axtarıb tapması idi. İti və ayıq nəzərlə o, kişiləri oyrənir və instinktiv olaraq müştərinin yetişdiyini hiss edirdi. Demək lazımdır ki, o, öz missiyasını böyük məmnuniyyətlə yerinə yetirirdi. Bununla bağlı müəllifin yadına mərhum Mahmud Bəşirovla söhbət düşür. O da Anjelanın qurbanlarından biri idi. Mahmud da özünü öldürürdü. Mahmud intihardan bir ay əvvə demişdi :
-Mən öz həyatım boyu çoxlu qızlar görmüşəm, lakin Anjela kimi seksual qadınla əlaqədə olmamışam. O, yataqda möhtəşəm idi. Fantastik qadın idi. Məni onun psixoloji vəziyyəti heyrətləndirir. Ölümcül xəstə ola-ola belə effektli effektli cinsi əlaqəyə necə girmək olar?! O, səfərbər olmağı, özünü toplamağı bacarmışdı. Bu fenomendir!
Həkim məndə SPİD tapıldığını deyəndə ürəyim sıxıldı. Həkimin sözü indiyə qədər yadımdadır: “Təəssüf hissi ilə sizə deməliyəm ki...” Ardına qulaq asmadım.
Qorxu, çıxılmazlıq, üzücü çaşqınlıq hissi, açıq-aşkar panika... “SPİD-ə yoluxmuşdur” diaqnozu ilk saniyələrdən bax bu deməkdir. Bunu bilib şoka düşməmək mümkün deyil. Bəziləri inanmaq istəmir, digərləri hönkürür, üçüncülər özünə qapanır. SPİD-ə yoluxduğunuzu sizə bildirəndə, inanın ki,bu ölüm hökmü kimi səslənir. Ölüm haqqında fikirlər sizdən əl çəkmir. Həyəcan, çarəsizlik hissi, təklik qorxusu, cəmiyyət tərəfindən ayrı-seçkilik günü-gündən artır. Və bu bədbəxtlik təxirə salınmadan həll ediləvə ya yox ola bilmədiyindən, bu fikir və hisslər təkrar-təkrar geri qayıdır.
Mən islam dini ayinlərini həyata keçirməyə başladım,-
deyə Mahmud davam edir.- İndi sözün ən geniş mənasında dindaram. Amma görürəm ki, bu da kömək etmir. Artıq ümidimi tamamilə kəsmişəm. Başa düşmüşəm ki, HƏYAT adlı komediyanı qurtarmaq lazımdır. Həyat Anjela kimilərinin əlindədirsə, o doğrudan da komediyadır. Bundan sonra mən onu necə ciddi qəbul edə bilərəm? Mənim üçün hər şey əlacsız və ümidsizdir.
Belə düşünən təkcə Mahmud deyil. Anjelanın keçmiş məşuqu Həbib Həbibov:
-SPİD olduğumu bilmək mənə həddindən artıq ağır idi. Başa düşürəm ki, SPİD xəstələrinin sayı günü-gündən artır. Amma həmişə fikirləşirdim ki, bu mənə toxunmayacaq. İndi mən arvadımla qorunan sekslə məşğul oluram. O məni sevir, mən də onu. Deyin, belə vəziyyətdə uşaq da SPİD-ə yoluxa bilərmi?
Əlbəttə ki, maraqlı sualdır. Bu söhbətdən azca sonra başqa bir pasient – Gennadi Babayev də bizə müsahibə verməyə razı oldu:
-Hə... Anjela mənim yadımdadı. O, çox seksual bir məxluq idi. Onun səndən razı qalması, bir qadın olaraq tamamilə təmin olunması üçün gərək eyni zamanda iki cinsiyyət üzvün olaydı.
Tibbi müayinəyə getdim, qan analizi verdim, dəhşətli nəticəni öyrənib yaman qorxdum. Emosional təlaş qara bulud kimi üstümü aldı. Canıma üşütmə düşdü. Psixoterapevtlərin yanına getməyə başladım. Lakin onlarla təkbətək söhbətlərim də mənə kömək etmir, məni azacıq da olsa yüngülləşdirmirdi. Aylar keçdi, mən bir qədər sakitləşdim. Ölüm qaçılmazdır. İndi cəmiyyətdən qovulmuş kimiyəm. Mənim damarlarımda ödürücü dərəcədə zəhərli qan dolanır. Mən öz xəstəliyimi iş yerində ciddi-cəhdlə gizlədirdim, amma sonra bildilər. Məni işdən çıxartdılar. Buna görə incimirəm. Düz elədilər. Bədbəxtlik ondadır ki, mən arvadımı da yoluxdurmuşam. O, da üstəlik mənə yoluxmuş oğul doğdu. Arvadımın döşündəki yoluxmuş südlə körpəni yedizdirdiyini görmək çox ağırdır. Bax bunu mən özümə bağışlaya bilməyəcəyəm.
Çoxsaylı qəmgin epizodlarla yanaşı müsbət məqamlar da yox deyil. Bayıl qəsəbəsinin sakini Nadir Qəhrəmanov aşağıdakıları bildirir:
-Mən Anjela ilə Bayıldakı mebel salonunda tanış oldum. O vaxta qədər onu görməmişdim. Çox xoşsifət qadındı. Məni tam hayıl-mayıl etdi. Saunaya gedib, yaxşıca istirahət etdik. Mən ona pul təklif etdim, almadı. İki aydan sonra hiss elədim ki, nə isə qaydasında deyil. Ayağımda qəhvəyi rəngdə qeyri-müəyyən formada ləkə əmələ gəldi. Qoltuqlarımın altı bərk göynəməyə, damaqlarım qanamağa başladı. Elə bil qan gölünə düşmüşdüm. Özümü SPİD-ə yoluxduğumu güman etdim və yoxlandım. Diaqnoz mərmi kimi partaldı. Mən xəstəyəm. Dəhşət mənim bütün hüceyrələrimə sirayət etdi. Nə etməli? Bəlkə çürümüş dərinin əzələlərin üstünü açdığı xəstəlikdən əzab çəkməmək üçün elə bu dəqiqə intihar edəsən. Bütün bədənin boyu iyrənc yaralar əmələ gələndə və hər bir mikrob səni daxildən və xaricdən yeyən əcdahaya çevriləndə... Bir müddətdən sonra özümə gəldim. Yoluxandan sonra bir həyat eşqi hiss elədim. Alkoqol və nikotini həyatımdan tam çıxartdım, idmanla məşğul olmağa başladım. Amma ən çox xoşuma gələn özüm üçün düzəltdiyim cədvəl əsasında yaşamaq oldu. Cədvəlimi elə qurmuşdum ki, həyatımın bir anıda belə boş qalmasın. SPİD-lə yaşadığım iki il ərzində əvvəlki 25 ildən daha çox şeyə nail oldum. İngilis və İspan dillərini öyrəndim, povest yazdım, bancoda çalmağı öyrəndim.
Öz monoloqunu Nadir belə bitirdi: “Əgər mən SPİD-ə yoluxmuş olmasaydım, çalışardım ki, mütləq ona yoluxum. Bu virus insanı fatal səhvlərdən qoruyur və ona bir an belə sönməyən təkrarolunmaz həyat eşqi bəxş edir”.
Necə deyərlər sağ olsun Anjela Petrosyan.
Mumin Ramazanovun başına gələnlər isə bunlardır:

(Ardı var)

Elçin Qasanov
gundemxeber.az