Generalın Dagıstanda heykəli var. Hətta onun adına Dağıstanda təqaüd təsis olunub. Həmin təqaüd imkansız və yaxşı oxuyan tələbələrə verilir

Xatırladaq ki, ötən sayımızda dərc olunan “Rus-dilli generalın “qaranlıq keçmişi”ndən müdhiş faktlar” başlıqlı yazı dərc etmişdik. Həmin məqalə ictimaiyyətdə dərin rezonans yaratmış və general N.Sadıqov haqqında bilgili şəxslərin redaksiyamıza göndərdiyi məlumatlar və faktlar əsasında Nəcməddin Sadıqov haqqında redaksiyamıza məlumatlar daxil olmaqda davam edir. Kəlbəcərdən məcburi köçkün düşən, uzun illərdən bəri isə Şəmkir rayonunda məskunlaşan 1943 – cü il təvəllüdlü Kərimov Həmid bildirir: “21 mart 1993 – cü ildə həyacan və qorxu altında bahar bayramını (Novruz) Kəlbəcərdə qeyd edib məcburi köçkün düşmüşük. Şəmkirə 1500 nəfər gəlmişdik. Indi burda Kəlbəcərlilərdən az qalıb. Ermənilər bizimlə açıq döyüşdə (üz-üzə) qələbə çala bilməzdilər. Çünki biz yüksəkliklərdə yerləşmişdik. Kəlbəcər ilə qonşu rayon Laçın rayonu da daxili çəkişmələrin, sapı özümüzdən olan baltaların və Nəcməddin Sadıqov kimi generalların məkrli niyyətlərinin (planlarının) qurbanı oldu. Bizim ailə rayonu tərk edəndə 7 baş mal – qaram, 60 qoyunum, 5 xalçam və xeyli ev əşyalarım qaldı. Mənim yük maşınım var idi, 40 nəfər həmyerlimi Şəmkirə gətirmişəm. Şəmkirlilər bizi yaxşı qarşıladılar. Bizə yardım edib. Həm də mənəvi dayaq oldular. Sahibkar Rafail Çoban oglu məni və bir neçə ailəni işlə təmin etdi.”
Bakı şəhərində məskunlaşmış Kəlbəcərdən məcburi köçkün düşən 1956 – ci il təvəllüdlü universitetlərin birində (redaksiyaya məlumdu) müəllim işləyən A.Ş. (Soyadı redaksiyaya məlumdu) bildirir: “ Kəlbəcərin işgalı rəsmi olaraq 02 aprel 1993 – cü ildə qeyd olunub. Lakin 22mart – 01 aprelə kimi düşmən Kəlbəcərə girməyib. Bu müddət ərzində general Nəcməddin Sadıqov özünə yaxın və inandıgı (etibar etdiyi) hərbçilərlə rayonun 150 qəsəbə və kəndinə xalça – palaz, malqara hətta toyuq – cücəyə kimi yıgdırıb, özünə qənimət götürüb.
Bakıda məskunlaşmış bir neçə nəfər kəlbəcərlilər ( Redaksiyaya adları məlumdur) N.Sadıqovun Kəlbəcərliləri öz ata – baba yurdundan məcburi köçkün salmaq üçün təxribat xarakterli (panika yaratmaq hədə - qorxu gəlmək, vətəndaşları təhqir etmək və s.) əməllərindən danışdılar.
Ürək sızıldadan, qəlb agrıdan bir olay da bu yazıya əlavə etməyi özümdə mənəvi borc bildim. Bu hadisəni (bu torpaga baglılıgı) mənə 1993 – cü ildə Kəlbəcərdən qaçqın düşmüş hal - hazırda Şəmkir rayonunun Dəllər qəsəbəsində məskunlaşan 1936 – cı il təvllüdlü mühəndis – şair “Kəlbəcərsiz dünyam” şerlər kitabının müəllifi Cabbarəli Kəlbəcərli (Əsədov) ürək agrısı ilə bir neçə il əvvəl mənə danışmışdır. Şair Cabbarəli dedi: 1993 – cü ildə Kəlbəcəri tərk edəndə 83 yaşlı atam Əli öz atına minib kəndimizin (Laçın kəndi) daglarına çəkildi. Xəstə anam da, biz övladlar da nə qədər yalvardıq atamız öz fikrindən dönmədi və dedi: “Mən Kəlbəcərsiz, kəndimiz laçınsız heç yanda yaşaya bilmərəm.”
Şair danışdıqca atası Əlini xatırlayaraq həyəcanlanırdı. Gözü yaşarırdı. Neçə illərdir bu ailənin gözü yolda. Qulagı səsdədir. Ancaq hərbi əməliyyatlarda uduzan N.Sadıqov kimi generallar vəzifə pillələrində liftlə qalxmış, Azərbaycan övladlarının qanı bahasına (şəhidlərimizə allah rəhmət eləsin) var dövlət toplamış layiq olmadıqları imtiyazlar əldə etmişlər. Məlumatlı şəxsin (adı redaksiyaya məlumdur) bildirdiyinə görə N.Sadıqovun azərbaycanda və xarici dövlətlərdə də obyektləri var. Bakıda 7 mərtəbəli villası, Dagıstanda heykəli var. Hətta onun adına Dağıstanda təqaüd təsis olunub. Həmin təqaüd imkansız və yaxşı oxuyan tələbələrə verilir. Özünü toxunulmaz və əvəzolunmaz hesab edən azərbaycan dilində danışmaq istəməyən bu özündən razı müştəbeh və məkirli generalın özü kimi də Şuşanı qoruya bilməyən general Elbrus Orucov və onun qardaşı, Laçını və Kəlbəcəri ermənilərə təhvil verən və sonra uzun müddət (15 il) məhkum olan polkovnik Qənizadə kimi dostları olub. Bu polkovnik komandir – briqada olmaqla bərabər hər iki rayonun komendantı olub. Laçını və Kəlbəcəri Qənizadənin vasitəsilə düşmənə təhvil veriblər.
Məlumatı bir neçə nəfər şəxs (adları redaksiyaya məlumdur) isə bildirirlər ki, Nəcməddin Sadıqov Surət Hüseynova görə Gəncəni bombalatmaq istəyib. Lakin pilot (hərbi təyyarəçi) Şəmkir rayonun Dəllər – Cəyir kənd sakini Elxan Verdiyev onun əmrini yerinə yetirməyib. Məkirli general N.sadıqov təlim uçuşları zamanı onun təyyarəsini vurdurub. Şəhid Elxan Verdiyev Qarabag müharibəsi başlayanda Rusiyada hərbi pilot kimi xidmət edirmiş. O bir qırıcı təyyarəni qaçırdıb. Qarabag müharibəsində fəal iştirak edirmiş.
Acınacaqlı oldugu qədər də heyrətləndirici bir olayla üz-üzəyik. Sanki, bütöv bir ölkə bu “toxunulmaz və əvəz olunmaz generalın” sultanlıgına 25 il dözüb, onun qeyri – qanuni hərəkətinə (fəaliyyətinə) göz yumub. O, da öz məkirli planlarını həyata keçirib. Yoxsa bu general öz sahibinin tapşırıqlarını və planını hələ tam yerinə yetirməyib. Ona görə də bir 25 ildə o, azərbaycan ordusunda rus dilində şəxsi heyəti söyə - söyə xidmət etməlidir?!
N.Sadıqovdan yalnız işgal olunmuş rayonların sakinləri, şəhid ailələri yox. Ondan narazı hərbiçilər də çoxdur. Mövzunu nəzərdə saxlayacayıq.

Bəhlul Orucoglu.
Ehtiyatda olan ədiliyyə mayoru
gundemxeber.az