Bir siyasətçi vardı, az qala əfsanəyə çevrilmişdi. Ölkəsində böyük nüfuz qazanmışdı, hakimiyyətə gəlmişdi. Sonra sözün əsl mənasında, inqilab etmişdi. Onilliklər boyu korrupsiya içərisində boğulan ölkəsini düzlüyə çıxartmışdı. Ədalətsizliyi bitirmişdi, rüşvətin, korrupsiyanın kökünü böyük ölçüdə kəsmişdi, demokratik idarəçilik sistemi qurmuşdu.

Hakimiyyətdən gedişi də ölkəsinin başında olduğu dövrdə gördüyü müsbət işlərə adekvat olmuşdu. Yəni ölkəsi üçün inqilabi yeniliklər etsə də, xalq ona yetərli qədər səs verməmişdi. O isə xalqının iradəsinə müqavimət göstərməmişdi, hakimiyyəti özünə qalib gələn siyasi rəqibinə sakitcə təhvil verib, bir kənara çəkilmişdi.

Və beləcə qazandığı dərin rəğbətlə əfsanələşmişdi. “Saakaşvili əfsanəsi” yaranmışdı.

Son vaxtlara qədər isə onu postsovet ölkələrində örnək olaraq, göstərirdilər. Ancaq indi bu “əfsanə” yerlə-yeksan olmaq üzrədir. Hətta onun haqqında mövcud olan miflərin tamamilə dağıldığını da iddia etmək olar.

Təbii ki, bunun səbəbləri müxtəlif arqumentlərlə izah oluna bilər. Ancaq fikrimizcə, əsas səbəb onun avantürist xarakteri və “əfsanə”nin süni şəkildə yaradılmasıyla bağlıdır.

Belə ki, əgər, doğrusunu söyləmək lazımdırsa, Mixail Saakaşvilinin “Amerikanın uşağı” olduğunu vurğulamağa məcburuq. Çünki o, ABŞ-da təhsil almış və orada xüsusi yetişdirilmiş siyasətçi kateqoriyasına aiddir. Himayədarları onu hollandiyalı xanımla evləndirmişdilər və onlar evliliklərinin ilk bir neçə ilini ABŞ-da yaşayıblar.

Hakimiyyətdə olduğu dövrdə ölkəsi üçün göstərdiyi və hələ də böyük önəm daşıyan əvəzsiz xidmətlərlə yanaşı, elə ağlasığmaz addımlar da atdı ki, himayədarları ondan üz çevirmək məcburiyyətində qaldılar...

Sonra Gürcüstana köçüblər (göndəriliblər). Onların Gürcüstana təşrif buyurduqları dönəmdə prezident olan Eduard Şevardnadze M.Saakaşvilini ədliyyə naziri təyin edib.

Bir müddətdən sonra bu post M.Saakaşvilinin hakimiyyətə sahiblənməsi baxımından, yetərincə perspektivli hesab olunmayıb. Və himayədarları onun xalqla daha sıx təmas şansı qazanacağı posta sahiblənə bilməsinin qayğısına qalıblar. O dövrdə Rusiya ilə münasibətləri gərginləşməkdə olan prezident E.Şevardnadze ABŞ-dan dəstək almaq xatirinə könülsüz də olsa, M.Saakaşvilinin Tiflis meri postuna gətirilməsinə yardım edib.

Təbii ki, bu strateji post seçiminin nə qədər doğru olduğu qısa zamanda aydınlaşdı. Belə ki, bu postda xalqın rəğbətini və geniş dəstəyini qazana bilən M.Saakaşvili günlərin birində qoca prezidentin önünə bir qızılgül atmaqla inqilab etdi. Adına da “qızılgül inqilabı” dedilər.

Ancaq hakimiyyətdə olduğu dövrdə ölkəsi üçün göstərdiyi və hələ də böyük önəm daşıyan əvəzsiz xidmətlərlə yanaşı, elə ağlasığmaz addımlar da atdı ki, himayədarları ondan üz çevirmək məcburiyyətində qaldılar.

Çünki o, Rusiya ilə ölkəsinin münasibətlərini məqsədyönlü şəkildə maksimum həddə qədər gərginləşdirdi. Bununla da ABŞ və Qərbi Cənubi Qafqaz regionunda Rusiya ilə qarşıdurma vəziyyətinə sürüklədi.

Baş verənlərdən şoka düşən prezident M.Saakaşvili telekameralar qarşısında boynundakı qalstukunu ağzına soxacaq qədər çarəsiz duruma düşmüşdü...


Onun Pekin Olimpiadasının açılış mərasimi günü törətdiyi yumşaq desək, hərbi-siyasi skandal hətta himayədarlarının da səbrini tükətdi. Və üstəlik, öz ölkəsinə də ağır zərbə vurdu. Həmin gün V.Putinin başının Pekin Olimpiadasının açılış mərasiminə qarışdığını düşünən M.Saakaşvili separatçı Abxaziya və Cənubi Osetiya bölgələrində hərbi əməliyyatlara başlamaq əmri verdi.

Nəticədə ABŞ mütəxəssislərinin illərlə təlimlər keçib, hazırlaşdırdıqları və silahlandırdıqları Gürcüstan ordusu sıradan çıxarıldı. Çünki həmin vaxt V.Putin Pekində olsa da, Rusiya ordusuna müdaxilə əmri vermək imkanlarını itirməmişdi.

Yəni özünü hiyləgər hesab edən M.Saakaşvili müasir texnologiyanın imkanlarını nəzərə almağı unutmuşdu. Və qısa zamanda məğlub olan Gürcüstan ordusu paytaxt Tiflisin 60 kilometrliyinə gələn ruslara müqavimət potensialını itirmişdi. Nəticədə baş verənlərdən şoka düşən prezident M.Saakaşvili telekameralar qarşısında boynundakı qalstukunu ağzına soxacaq qədər çarəsiz duruma düşmüşdü.

Sonrası isə məlumdur. Qara dənizdən Gürcüstan sahillərinə yaxınlaşan NATO hərbi gəmilərinə Rusiya donanmasının güzəştə getməyəcəyi aydınlaşdığından ABŞ və Qərb iki seçim qarşısında qalmışdı. Ya Gürcüstanda baş verənlərə hərbi müdaxilə edərək, Rusiya ilə savaşa girəcəkdilər, bununla da 3-cü dünya müharibəsinin əsasını qoyacaqdılar, ya da geri çəkiləcəkdilər və Cənubi Qafqazda Rusiya qarşısında məğlub duruma düşmələri ilə barışacaqdılar.

ABŞ və Qərb ikinci variantı seçdi və M.Saakaşvilinin çiynindən əlini götürdü. Himayəsini itirən M.Saakaşvilisə, bundan sonra kimsəyə lazım olmayan “siyasi tullantı”ya çevrildi. Hakimiyyəti əlindən çıxdı, ölkəsində siyasətlə məşğul olmaq imkanlarını itirdi və Gürcüstanı tərk etməli oldu.

Mixail Saakaşvili kimi avantürist xarakterli bir siyasətçi sakit otura bilməzdi. O, mütləq haradasa peyda olmalıydı. Və bu dəfə Rusiya ilə müharibə vəziyyətində olan Ukraynada peyda oldu...


Ancaq M.Saakaşvili kimi avantürist xarakterli bir siyasətçi sakit otura bilməzdi. O, mütləq haradasa peyda olmalıydı. Və bu dəfə Rusiya ilə müharibə vəziyyətində olan Ukraynada peyda oldu.

Hansı yolla olduğu hələ də müəmmalı qalsa da, bu adam Poroşenko hakimiyyətindən Odessanın qubernatoru postunu qopara bildi. Və kriminal dünyaya bağlılığı ilə şöhrət qazanmış bu şəhərdə kifayət qədər müsbət sosial-iqtisadi və hüquqi dəyişikliklər etməyə nail oldu. Rəğbət qazandı.

Xarakterinin avantürist keyfiyyəti də məhz bundan sonra təkrarən ortaya çıxmağa başladı. Belə ki, bu kriminal şəhərdə qazandığı rəğbətə güvənərək, Ukraynanın siyasi elitasıyla tərs düşdü. Əvvəlcə nisbətən aşağılara ağıl öyrətməyə girişsə də, tezliklə nazirlərə də növbə çatdı. Ardıncasa, barmağını birbaşa prezident P.Poroşenkoya tuşladı.

Ola bilsin ki, Tiflis meri postunun hakimiyyətə gedən yolda həlledici siyasi tramplin olduğunu hələ unutmamışdı. Və eyni metodla Odessa qubernatoru postunu da siyasi tramplinə çevirə biləcəyinə inanmışdı.

Ancaq unutduğu önəmli bir məqam var idi. Ukrayna Gürcüstan olmadığı kimi, Odessa qubernatorluğu da Tiflis meriyası deyildi. Üstəlik, heç özü də ukraynalı deyil, gürcüdür. Və bir gürcünün Rusiyaya qafa tutan ukraynalılara lider ola biləcəyinə inanması, sadəcə, Gürcüstanın Rusiya ilə savaşda qalib gələ biləcəyinə əmin olan avantüristin xülyasını eynilə təkrarlaması anlamına gəlir.

Ukraynada qalmaq üçün hətta divara dırmaşır, dama çıxır, “Damda yaşayan Karlson” adlı cizgi filminin müasir personajını yaradır. Vaxtilə əfsanə olmuş siyasətçi öz keçmişinin üstündən xətt çəkib, “siyasi kloun” kimi davranır..

Əslində, bunun belə olduğu son olaylarda da təsdiqləndi. Əvvəlcə Mişanı postundan məhrum etdilər. Etiraz etdi, müqavimət göstərdi. Bu dəfə ölkədən deportasiya etdilər. O isə qapısından qovulduğu bu ölkənin pəncərəsindən geri qayıtmaq bacarığını göstərdi.

Hakimiyyətdən müxtəlif səbəblərdən narazı olan 3-5 min nəfərin iştirak etdiyi mitinqlər keçirtdi. İqtidarın tam tərkibdə istefasını tələb etdi. Kremlin Ukrayna paytaxtı üçün planlaşdırıb, reallaşdıra bilmədiyi bütün addımları atmağa çalışdı. Və nəticədə özü haqqında Qərbin bir kənara atdığı, Rusiyanın isə satın aldığı siyasi avantürist imicinin yaranmasına yol açdı.

İndi əksəriyyəti düşündürən bəzi suallar var. Ukraynaya heç bir milli-mənəvi aidiyyatı olmayan bu gürcünün məqsədi nədir? Yəni siyasətlə məşğul olmaq istəyirsə, nədən öz doğma ölkəsinə qayıdıb, xalqına fayda vermək istəmir?

Hələlik cavabsız suallardır və kifayət qədər müəmmalı məqamların olduğu qətiyyən şübhə doğurmur. Çünki bu adamı o ölkədə istəmirlər. O isə o ölkədə qalmaq üçün hətta divara dırmaşır, dama çıxır, “Damda yaşayan Karlson” adlı cizgi filminin müasir personajını yaradır. Vaxtilə əfsanə olmuş siyasətçi öz keçmişinin üstündən xətt çəkib, “siyasi kloun” kimi davranır.

Bütün bunlar tamamilə anlaşılmazdır. Çünki vaxtilə Gürcüstanda özü haqqında “siyasi əfsanə”lər yaratmış bir siyasətçi, indi “Dama çıxan Mişa” imici qazanmağa çan atır. Və onun belə qəribə “sərgüzəştlər”ə atılmasının nəsə bir səbəbi yəqin ki, mütləq olmalıdır. Əks halda, bu, özünü rəzil etməkdən başqa bir şeyə yaramaz./musavat.com