II hissə
Qəzalı vəziyyətdə olan baxçalar və...

Vurğun ( Qrünfeld ) kəndindən növbəti
təəssüratıma başlamadan öncə ABŞ-ın dünyaca məşhur qaradərili gitaraçı-müğənnisi, blüz janrının kralı hesab edilən Bi Bi Kinqin ( əsl adı Rayli Bencamin Kinq ) aforizmini qeyd etmək yerinə düşər:



“Təhsildə ən gözəl cəhət odur ki, onu sənin əlindən heç kəs ala bilməz”.
Amma blüz kralı olan xanəndə bu ifadəni söyləyərkən ya çox tələsib, ya da yanılıb. Çünki Suriyada, Liviyada, Yəməndə, Əfqanıstanda, Fələstində, eləcə də Afrikanın və Hind-Çin yarımadasının bəzi ölkələrində başda uşaqlar olmaqla insanların oxumaq hüquqları xəyal olaraq qalmaqdadır. Sadalanan dövlətlərin bəzisində müharibə-münaqişələr, bəzilərində isə epidemiyalar, aclıqlar insanların təhsil almaları qarşısında möhkəm səddə çevrilib. Amma təhsil həsrəti çəkənlər, məktəblərin xarabalığa çevrilməsi yalnız yuxarıda qeyd etdiyim ölkələrlə məhdudlaşmır. Elə “dinamik” inkişafda olan Azərbaycanda da təhsil ürəkaçan vəziyyətdə deyil. Kimiləri imkansızlıqdan, kimisi “müəllim”lər ( yaxşı istisnalar xaric ) ordusunun alverçiliyindən, bəzən də məktəblərin yararsız, qəzalı olması dolayından normal təhsil ala bilmirlər.



Heç kimə sirr deyil ki, dəniz səviyyəsindən 1500-2000 metr yüksəklikdə yerləşən əksər kəndlərin uşaq baxçaları, məktəbləri son dərərcə yararsız vəziyyətdədir.
Zavallı almanlar tərəfindən salınan Qrünfeld (Vurğun) kəndi nə 2000 metr yüksəklikdə, nə də sıx meşələrlə əhatələnmiş vəhşi təbiətin qoynunda yerləşir. Kəndin coğrafi relyefi düzənlikdir. Lakin buna baxmayaraq kəndi gəzən zaman xaraba qalmış, yanmış, qəzalı evlər gözümdən yayınmadı. Ən böyük sarsıntını isə, baxçaların vəziyyətini görən zaman keçirdim. Onu da qeyd edim ki, kənddə iki baxça, bir məktəb var.
Dövlətin təhsil haqqında qanununda Körpələr evi – Uşaq baxçaları ilkin ibtidai təhsilə hazırlıq kimi qeyd edilir. Kəndin hər iki Körpələr evi – Uşaq baxçaları Bosniya müharibəsindən çıxmış binaları xatırladır. №1 baxçada cəmi səkkiz, №2 baxçada isə 20-yə yaxın uşaq təlim-tərbiyə alır. Uşaqların belə az olması hər iki binaların yararsız vəziyyətdə və qızdırma sistemlərinin olduqca zəif olması ilə bağlıdır. №1 baxçada vəziyyət olduqca acınacaqlıdır. Binanın pəncərələrinin çoxu sıradan çıxıb, dam örtüyü qəzalı vəziyyətdədir hər an uçmaq təhlükəsi var. Ətrafı zibillik, uzunmüddətli biçinməmiş otlarla çəpərlənib. Həyətində itlər yuva salıb.
Gördüklərimdən aydın olur ki, hər iki binalar neçə onilliklərdir təmir üzünə həsrət qalıb. Baxçaların direktorları binaların qəzalı vəziyyətdə olması ilə bağlı aidiyyatı qurumlara şikayətlərini bildiriblərmi?!...
Bəzi müəllimlərdən bina barədə söz açanda, “əşşi kimdi eee şikayətə-zada baxan, şikayətdə edən də deyirlər canınız çıxsın öz vəsaitləriniz hesabına təmir edin, ya da ərizənizi yazın çıxın”.
Aldığım cavablarda həqiqət olsa da, yalanlar da az deyil. Çünki ölkə başçısı, Təhsil nazirliyi, “Heydər Əliyev Fond”u baxçaların, məktəblərin təmirinə, restavrasiyasına kifayət qədər vəsait ayırır. Təbii ki, icra orqanlarındakı bir çox acgözlər, vicdanı, şərəfi olmayanlar bu pulları mənimsəyir. Amma günahı yalnız məmurların üstünə atmaq ədalətli yanaşmadımı?! Əlbəttə ki, yox! Bu xoşagəlməz hala hər iki baxçanın direktorları, müavinləri, eləcə də həqiqəti görüb susan müəllimlərin hamısı birinci növbədə günahkardırlar! Çünki kreslolarını itirməmək, maaşdan başqa “gəlir”lərindən, yeyintilərindən məhrum olmamaq üçün ağızlarına su alıb oturmaqdadırlar.
Kənddə olduğum 11 gün ərzindəki araşdırmalarım nəticəsində bəlli oldu ki, №2 baxçanın direktoru Qasımova Rahilə bəzi üzdəniraq “jurnalist”lərin ciblərinə “şirinlik”lər basıb razı yola salaraq həm öz qanunsuzluqlarını komuflyaj edib, həm də özlərini media nümayəndəsi kimi təqdim edən ikiayaqlıları yığıcılığa dadandırıb.
Belə vicdansız müəssisə rəhbəri olanlar həqiqəti nə vaxta kimi gizlədəcəklər? Yəgin gözləyirlər ki, çürümüş dam örtüyü körpələrin başına uçsun ondan sonra rahatlanacaqlar...



Uşaqlara bu cür qayğı göstərən üzdəniraq direktor, müəllimləri görən zaman kəndin məktəbinin hansı vəziyyətdə olduğunu bilmək üçün yol aldım birbaş təhsil müəssisəsinə. Təyinat başına çatanda qarşıma əksər kənd məktəbləri kimi yararsız vəziyyətdə olan bina əvəzinə normal təmirli, üçmərtəbəli bina çıxdı. Binanın hər bir otağında qızdırma sistemləri təchic edilmişdi və işlək vəziyyətdə idilər. Məktəbin idarə heyəti məni isti qarşıladı. Məktəb direktoru Tahir müəllim hər hansı dərsdə içtirak edə biləcəyimi də bildirdi. Fürsətdən istifadə edib 10C sinifində öz ixtisasım olan GÇQHH dərsində iştirak etdim. Fənni 25 ildən çox pedaqoji təcrübəsi olan Arif müəllim tədris edirdi. Söhbət əsnasında bəlli oldu ki, Arif müəllim məktəbdə həmçinin şahmatdan da dərs deyir. Hətta məktəbin şahmat komandası bölgələrdə təşkil olunan yarışlarda dəfələrlə birinciliyi də götürüb. Ağstafa rayonu üzrə ali məktəblərə qəbul olanlar içərisində ən yüksək göstərici də məhz bu kəndin abituriyentləridir. Qısası məktəblə bağlı gördüklərim məni çox sevindirdi. Gələcəkdə bu məktəbdə təhsil alan şagirdlərin sayəsində bəlkə kənd ağ günə çıxdı.
Ardı var...

Abdulla İsmayıloğlu
GundemXeber.Az