Hökumət strukturları bir-birinin işinə müdafiə edir, bəzən isə həlli vacib məsələlər “meyit” kimi arada qalır. Bu işi bir-birlərinin üstünə atmaqla, nazirliklər yaxalarını kənara çəkirlər. Bunun səbəbi bit tərəfdən hökumətdə təsnif olunan strukturlar arasında səlahiyyətlərinin aydın şəkildə bölüşdürülmədiyi göstərilsə də, bu cür şəraitdə baş nazirin məsələyə müdaxilə edərək tabeçiliyində olanları “itaətə” dəvət etməsi – “konfliktə” son qoya bilər.
Bu gün Nazirlər Kabineti özünün əməkdaşları ştat göstəricilərinə görə ön yerdə gedir. kabinetdə lazım olmayan o qədər ştatlar var ki, onların hansı işlə məşğul olduqlarını öyrənmək istəsək, elə hökumət boyda bir tapmacanın açmasını aramalı olacayıq.
Lazım olmayan ştatlar “çalışanların” da əmək haqları dövlət büdcəsindən ayrılır. Bundan əlavə, elə strukturlar da var ki, onları bir kiçik şöbədə birləşdirmək olar. Hökumətin maliyyə baxımından əhali ilə bağlı bərk-bərk sıxdığı əl, nədənsə nazirlər Kabinetinin ştat cədvəlində olanlar üçün böyük səxavətlə açılır.
Ümumiyyətlə , nazirlər kabinetində katibə, köməkçi ştatları daha çox gözə dəyir. nazirlər Kabinetindəki baş da həmin başdır. Yəni, Sovet dövrünün iqtisadi biliyi ilə maarifləndirilmiş, idarəçilik təcrübəsi ilə zənginləşdirilmiş, müstəqil bazar iqtisadiyyatına keçid dövrünə adaptasiya olunmaq üçün bir qədər improvizə olunmuş rəhbər ordusu. Bəlkə də bazara keçid dövrünün ilk illəri üçün belələrinə - idarəçiliyin improvizə edilmiş rəhbərlərə ehtiyac duyula bilərdi. Çünki keçid dövrünün ilk illəri keçmiş kommunistlərin planlaşması və sərbəst bazar münasibətlərinin qovuşuğunda belələrinin xidmətindən bəhrələnmək olardı. İndiki zamanda belələrinə səlahiyyət vermək düzgün sayıla bilməz. Nəticəsi göz önündədir. Barsız söyüd ağacına bənzər Nazirlər Kabinetimiz var.
Elə götürək “hökumətbaşı”mızı – Artur Rəsizadəni. Otuub fikirləşəndə görürük ki, Azərbaycanın Nazirlər Kabineti onu idarə edən baş nazirinə daha çox oxşayır. Sakit, azdanışan, azgörünən və astagəl. Bir ölkənin ki, baş naziri KİV nümayəndələrinin suallarına cavab verərək dözümsüzlük əlaməti olaraq “əşşi” ifadəsindən istifadə edə, belələrinin iqtisadiyyatımızı pillə-pillə yüksəldəcəyinə ağıllı adam inanmaz. Məsələyə önəmli aidiyyatı olmasa da bir məsələnin üstündən sükutla keçə bilmərik. Nazirlər kabinetinin yaraşıqlı, bir qədər insan yaşayışı olmayan tarixi obyektləri xatırladan binasında nələrin baş verdiyindən xəbərsiz olduğumuz kimi, hökumətbaşının da soyadının Rəsizadə və ya Rasizadə olması hələ də müzakirə obyektidir.
Hökumətdəki tabeçilik məsələsində də bəzi qüsurlar var. Məsələn, Artur Rəsizadə iqtisadi sahədə baş verən bəzi proseslər zamanı onun tabeçiliyində olan nazirlər qarşısında çap acizlik nümayəiş etdirir. O, bir baş nazir kimi , “hökmünü” göstərə bilmir. Görünür elə bu səbəbdəndir ki, nazirlər arasında səlahiyyət məsələsində narazılıqlar zaman-zaman özünü biruzə verir. Hökumət strukturları bir-birinin işinə müdaxilə edir, bəzən isə həlli vacib problemlər “meyit” kimi arada qalır.
Digər ölkələrdə iqtisadiyyatla bağlı bütün əsas məlumatlar baş nazirlər səviyyəsində baş verdiyi halda, bizdə tərsinədir. Baş nazirimiz “yağlı əppək” olub yoxa çıxır, nazirlər Kabinetinin bağlı qapı arxasında, könüldən uzaq kabinetində əyləşir. Kölgə iqtisadiyyatının başları kimi, adı olur, özü olmur.
yaxud da ciddi məsələlərlə bağlı baş nazirin əvəzinə hökumətdə aidiyyatı olmayan məmurlar açıqlama verirlər.
Baş nazirin müavinlərindən biri Abid Şərifovdur. Çoxları onu “çörəyi təbii şəraitdən çıxan məmur” bəziləri isə “borcbaşı” adlandırırlar. Abid Şərifov ictimaiyyət nümayəndələri ilə davranışına görə baş nazirlər prototipidir. Ağır tərpənir, təhlükədən öncə heç bir tədbir görmür. Yalnız hadisədən sonra fəlakət baş verən zonaya “təcili yardım” əməkdaşları kimi gəlir.
Abid Şərifobun bir vəsiqəsi də var. Belə ki, hökumətin hansı beynəlxalq təşkilata borcu olarsa, buna “fövqəladə hal” kimi baxıb, A.Şərifova göndərirlər ora. O da danışıqlar zamanı “simiclik” mövqeyindən əl çəkmədiyindən xarici ölkələrə səfərlərin, o cümlədən danışıqların sayı artır. Borcunu istəyən xarici şirkətlər hardan bilsinlər ki, fəlakət zonasında yaşayan həmvətənlərinə kompensasiyanı azadlıq kimi “qram-qram” verən baş nazir müavinindən milyonlarla dollar pulu istəmək “cəhənnəm əzabıdır”.
Baş nazirin bir müavini də var – Elçin Əfəndiyev çoxları deyir ki, Elçin Əfəndiyev nazirlər Kabinetindən çox teatrda işləyir. O da uzun müddətdir ki, müavin kürsünü məşğul edib. Məsul olduğu sahə ilə bağlı hansısa məsələlər gündəmə gələndə onun adına rast gəlmirik. Çünki onun işini prezident aparatının şöbə müdiri Fatma Abdullazadə görür. Deyəsən baş teatırçı səlahiyyətlərinin Fatma xanıma verib.
Elçin Əfəndiyev ötən müddət ərzində baş nazirin müavini kimi o qədər də iş görməyib, nəinki məmləkətin teatrlarının səhnələrində o qədər pyeslər səhnəyə qoyub. onunla bağlı infotmasiyalar yalnız teatrlarda səhnələşdirilən əsərlərlə əlaqədar olur, yaxud da hansısa məşhur sənət adamının yubiley ərəfəsində hazırlanmış verilişlərdə, onlara həsr olunmuş tele-filmlərdə resenziyaya bənzər müsahibələr vermək, ən əsası ilə Azərbaycan Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin rektoru olan qardaşı Timurçin Əfəndiyevin qanunsuz işlərini ört – basdır etmək onun əsas vəzifəsinə çevrilib. Bununla bağlı onu mərhum Heydər Əliyev daha yaxşı xarakterizə etmişdi. Tədbirlərin birində o, Elçin Əfəndiyevi ayağa qaldırıb Surət Hüseynovu n dövründəki “uzanma” əhvalatını danışmışdı. Zənnimizcə bu yetər. Elçinlə bağlı başqa buir şərhə ehtiyac yoxdur.
Cəfər