Azərbaycanın sərhəd məntəqəsində əjdahanın ağzından tük payı qurtulanlar artıq gürcü məntəqəsində onlara qarşı insani davranışın keyfini çıxarıır

gundemxeber.az Sərhəd məhdudiyyəti gərəkdirən bir anlamdır. Ölçülü, biçilidir. Yaradılmışlara aiddir. Gözəlliyi də özündə ehtiva edər. Və tərəzi, mizan olduğu sürəcə bu gözəllik davam edər. Sərhəd təkcə maddiyata deyil, mənəvi dəyərlərə də aiddir. Əxlaqda, əməllərdə də hər şey sınırlıdır. Uca yaradanın halal və haram sərhədləri də bunun həyat nümunəsi, yolda yürüyən yolçuların yol xəritəsidir. Dünya bir yol, insan isə yolçu olduğunu unutmamalı və hər yolun da doğruya aparmadığını anlamalıdır.
Bizdə isə tərsinədir. Dünyanın yolsuzluq məkanı, yolçunun isə yolkəsən olduğu təsəvvürü dəbdədir. Xüsusilə sərhədçilərimizdə. Sərhədçilər yolundan azanları yola dəvət etmək əvəzinə, yolda olanları yolsuzluğa vadar edirlər. Özü də heç bir qanun belə tanımadan. Qanun nədir? Qanun elə sərhədin özüdür, məhdudiyyətdir. Və insanları düz yola dəvət edər və bunun gözlənilməsi üçün nəzarət funksiyasını yerinə yetirər.
Bizim sərhədçilər isə qanunu özlərinə xidmət köləsi yapıblar. Hara istəyirlər, ora da çapırlar. Bu köləyə heç bir haqq, hüquq tanımırlar. Əllərində cəza qılıncına çevirib, ağına-bozuna baxmadan, sağa, sola biçirlər. Yox, deyəsən, biz də bir az sərhədi aşdıq. Çünki olanlar göstərir ki, bəzən ağına baxırlar, baxmadıqları bozların nümayəndələridir. Necə ki, konkret Qırmızı körpüdə baş verən hadisədəki kimi…
Sərhəd həm də bir giriş qapısıdır. Qərb sərhədlərinin giriş qapısı da Borçalını ana Azərbaycandan ayıran “Qırmızı körpü” deyilən sərhəd məntəqəsidir. Hər şey buradan başlayır və məmurlarla ilk təmasdaca kimliyimizi ortaya qoyur. Münasibət konkretdir, hər kəsə potensial cinayətkar kimi yanaşılır və buna uyğun da davranılır. Münasibətin dəyişmə şifri isə rüşvətdir və onu alan kimi, sərhədin doğru yola dəvət mexanizmi olduğu yaddan çıxır və fizionomiyada hər şey qaydasına düşür.
Ancaq bu dəfə belə olmadı. Bir gürcünü Borçalı türkü sanaraq onu da eyni rüşvət qəlibinə salmaq istədilər. Amma alınmadı. Çünkü gürcü vətəndaşı üçün Saakaşvili dönəmindən bəri korrupsiya kimi yolsuzluq qəlibləri götürülmüş və bizim rüşvət qəlibləri onlara dar, sıxıcı və öldürücü gəldiyindən bu “qəbirə” girmək istəmirdilər. Və üsyan edirdilər. Onlardan rüşvət tələbi ilə əlaqədar Gürcüstan prezidentinə müraciət edəcəyi və ölkə başçısının qaynar xətt nömrəsinə zəng vuracağı ilə bağlı bizim “möhtəşəm” sərhədçiləri təhdid edirdilər. Anlayandan sonra ki, bu vətəndaş bizimkilərdən deyil, gürcüdür, özü də Saakaşvilinin korrupsiyasız ölkə qəlibindəndir, dərhal sərhəd xidmətçilərinin öz doğal görəvləri yadına düşdü və bəh-bəhlə Gürcüstan vətəndaşını Azərbaycana buraxdılar.
İndi cənab general Elçin Quliyevdən bunun adını soruşmaq lazım ki, sərhədçilərin bu tarixi, tarixi olduğu qədər də mənəvi-əxlaqi davranışını hara, necə və nə adla yazaq? Bu davranış irqçilik belə deyil. Ən azından irqçilikdə məxsus olduğun irqin ən ali olduğunu iddia edirsən və millətinə qarşı bu cür davranırsan. Burada isə mənsub olduqlarını aşağılamaq, heyvani münasibət bəsləmək kimi düşmən davranışlarını müşahidə edirik.
Cənab general, müəyyən media quruluşlarında “Sərhəd Xidməti dinamik inkişaf edir” kimi başlıqlar atdırmaqdansa, xidmətin öz fəlsəfəsinə uyğun bir sistem yaratmaq, konkret kodeks müəyyənləşdirmək lazımdır. Eynən gürcülərdə olduğu kimi…
Qırmızı körpüdən bir neçə yüz metr aralıda Gürcüstanın sərhəd məntəqəsi yerləşir. Və ora daxil olub, çıxmaq bir neçə dəqiqəni alır. Azərbaycanın sərhəd məntəqəsində əjdahanın ağzından tük payı qurtulanlar artıq gürcü məntəqəsində onlara qarşı insani davranışın keyfini çıxardırlar. Yaxud da əksinə. Gürcülərdən asanlıqla keçənlər heç də bu cür davranışdan məmnun görünmürlər, ondan dolayı ki, irəlidə, Azərbaycanın sərhəd məntəqəsində ağ günlərinin göy əskiyə büküləcəyini bilirlər. Sizi bilmirəm,
General Elçin Quliyev bunun adını nə qoyur, qoysun, bunun bir adı var, Rəzalət. Tarix boyu türklər öz mədəniyəti, elmi, mənəvi-əxlaqi dəyərləri, döyüşkənliyi baxımından seçiliblər və bu gün də dilinə, təsir gücünə görə dünyada sayılan ən böyük etnoslardan biridir. Gürcü və ermənilər öz kiçik dövlətlərini belə qədim Azərbaycan türklərinin diyarı olan Borçalı, Zəngəzur, İravan torpaqları üzərində qurublar. Bundan yola çıxaraq həmişə dominant mövqedə olan türk etnosları nə vaxt “boz” qılığına girdilər, ikinci, üçüncü sinif oldular ki, biz bilmədik? Yoxsa, bu sizin qoyduğunuz kriteriyadır da, biz bilmirik?! Açıqlayın, bilək.
Nə vaxtdan gürcülər ağ oldular, biz türklər boz siyahısına düşdük, bunun da zamanını və səbəblərini söyləyin də, bilək?! Sərhəd Xidmətində dinamik inkişaf deyəndə, nəyi nəzərdə tutursunuz? Təkcə yeni binalar, avadanlıqlar, müasir silahlarmı, yoxsa bu əhatə dairəsinə insan amilidəmi girir? Əgər girirsə, onda Qırmızı körpü də daxil, bütün sərhəd məntəqələrində insanımıza bu cür mənəvi terror münasibətilə niyə divan tuturlar?
Min illər boyu insanlarımız Allahın onlara verdii gözəl nemətlərdən yararlanıb, dolanıb. Bu gün dənizdə 5-10 kiloqram balıq tutanlardan sərhədçilər xərac alırlar. Allahın verdiyi bu haqqı tapdayıb, yeni “haqq” qoyanlara bu haqqı kim verib? Lənkəranın Nərimankənd olayı hələ də hafizələrdə acı gerçək kimi yaşayır və bütün dənizkənarı sərhədboyu kəndlərdə eyni biabırçılıqlar davam edir. Buna kim məsuliyyət daşıyır?
Hələ “WikiLeaks” sənədlərində dərc olunan narkotik qaçaqmalçıqlığı və onlarla mediada yazılan bəzi naqisliklər haqda demirəm. Yəni, bu sualları bir xeyli uzatmaq olar. Əsas olan sualların miqdarı deyil, verilən cavabların olması və həqiqətə söykənməsidir. Cavablar olarsa, hansı ki, biz buna çox ümid eidirk, forma və mahiyyətindən asılı olmayaraq dərc etməyə hazırıq. Yetər ki, tüstü bacadan düz çıxsın, kimsənin gözünü yandırmasın, hər şey ədalət naminə olsun. Bir daha sərhədin yola dönməsi ümidiylə…

Eyyub Məmmədov