DADP alternativ namizəd irəli sürdü, hakimiyyətin bu məsələdə susması siyasi mühitdəki gərginliyi artırır, opponent və rəqibləri yanlış nəticələr çıxarmağa yönləndirir, müxalifətçilər arasında çaşqınlıq yaradır, seçkiqabağı strategiyanın müəyyənləşdirilməsinə mane olur

Payızda keçiriləcək prezident seçkilərində Mehriban Əliyevanın namizədliyinin iqtidaryönlü bir partiya tərəfindən irəli sürülməsi xəbəri aydın səmada şimşək kimi çaxdı. Xanım Əliyeva iki həftə öncə hakim partiyanın qurultayında qurumun sədr müavini seçilib. Lakin İlham Əliyev elə həmin qurultayda YAP-ın prezidentliyə rəsmi namizədi elan olundu. Məntiqlə hər şey qaydasında idi: prezidentliyə namizəd və hakimiyyətin gələcək mümkün varisi bu məntiqi sxemin içində öz yerlərini tapmışdılar.
Lakin adı da çətin tələffüz olunan hanısa cırtdan partiya (o, siyasi dairələrdə daha çox Məmməd Əlizadənin partiyası kimi tanınır) iyunun 22-də Mehriban Əliyevanı öz namizədi elan etdi. Bu partiyanın təsisçisi Məmməd Əlizadə 80-ci illər xalq hərəkatının fəal iştirakçılarından biri olub. O, Xalq Cəbhəsinin orta eşelonunda təmsil olunurdu. Həmfikirləri hələ o zamanlardan bəri müxalifət mətbuatında açıq şəkildə yazırdılar ki, guya Əlizadə KQB-nin agentura şəbəkəsi ilə sıx bağlı olub, sonra da varislik pronsipi ilə MTN tərəfə keçib. Elçibəy hakimiyyəti KQB-nin bu gün MTN-ə miras qalan arxivlərini açmadı. Buna görə də Əlizadənin xüsusi xidmət orqanları ilə bağlı olub-olmamsı məsələsi hələ də açıq qalıb. Bunu öryənmək ictimaiyyətin yox, xüsusi xidmət orqanlarının vəzifəsidir. Lakin bir şey dəqiq məlumdur: absurd adı olan (Demokratik Azərbaycan Dünyası Partiyası) bu siyasi təşkilat ilk gündən etibarən iqtidaryönlü mövqe tutub, arxasında hakim YAP-ın dayandığı bütün siyasi koalisiya və ittifaqlara daxil olub.
Lakin müxalifət qəzetləri və özünü müxalifətçi kimi göstərən mətbu orqanlar haradasa 2007-ci ildən etibarən belə bir informasiyanı tirajlamağa başladılar ki, məhz bu partiya - DADP Mehriban xanımın və Paşayevlər ailəsinin hakimiyyətə gəlməsi üçün platsdarm rolunu oynayacaq, Məmməd Əlizadə məhz bu məqsədlə Abşeron kəndlərində və Şirvan bölgəsində xüsusi iş aparır, hakim zümrənin gələcək planlarını yerinə yetirmək məqsədilə öz partiyasını gücləndirib şaxələndirir.
Ədalət naminə deyək ki, bu şayiələrin yayılmasına Əlizadə özü rəvac verirdi. Öz partiyası barədə “ehtiyat siyasi aerodrom” obrazının yaradılması şübhəsiz ki, Əlizadənin özünəvurğunluğunu artırırdı. YAP-ın funksionerləri bunu hiss edən kimi Əlizadənin üzərinə hücuma keçib onu fırıldaqçılıqda ittiham etməyə başladılar. Bir müddət keçəndən sonra Əlizadə siyasi səhnədən yoxa çıxdı. Bundan az sonra isə mətbuatda belə bir informasiya yayıldı ki, onun partiyası parçalanıb, daha sonra tam dağılaraq yoxa çıxıb.
Və birdən budur! Seçkilərə bir neçə ay qalmış, özü də hakim partiyanın təntənəli qurultayından dərhal sonra unudulmuş, parçalanan partiya birinci ledinin prezidentliyə namizədliyini irəli sürür. Bu partiyaya hazırda Sevda Xurşudova adlı hansısa sahibkar rəhbərlik edir. Burada ağıla gələn ilk şey budur: aydın məsələdir ki, bu, hansısa Xurşudovanın özfəaliyyəti, yaranmş vəziyyətdən istifadə edib “Sədərək” bazarında özünə təzə piştaxta açmaq istəyidir. Köhnə təcrübəyə və YAP-çıların ənənəvi reaksiyasına əsasən tamamilə gözlənilirdi ki, YAP-ın funksionerləri Əli Əhmədovun, Siyavuş Novruzovun yaxud Mübariz Qurbanlının timsalında naməlum biznesmen xanımın bu təşəbbüsünü rədd və mühakimə edib qınayacaq və bu müəmmalı məsələyə nöqtə qoyacaqlar. Amma olmadı! YAP-çı funksionerlərin sükutu həddən artıq uzandı. Məmurlardan və YAP-çılardan heç kəs bu siyasi cırtdanın “dəliliyinə” şərh vermək istəmir. Nə baş verir?
Belə bir absurd vəziyyətin yaranması bir daha sübut edir ki, ölkə yalnız bir neçə yüksək rütbəli məmurun, məhdud sayda insanın daxil olduğu vahid siyasi mərkəzdən idarə olunur. Onlardan başqa heç kim bu və ya digər fors-major vəziyyətlərlə, illah da birinci ledinin adının çəkildiyi vəziyyətlərlə bağlı şərh və açıqlama vermək səlahiyyətinə və iqtidarına malik deyil. Bu, təhlükəlidir! Buna görə də orta eşelon qorxur və inadla susur. Lakin bəs strateji qərarları qəbul edən şəxslər indiki halda Xurşudovanın partiyasının bu qəribə qərarına niyə reaksiya verməyiblər?
Bunun səbəbləri çox ola bilər - banal səbəblərdən tutmuş mürəkkəb səbəblərə qədər bir çox amillərin olması mümkündür. Ola bilsin ki, Xurşudova prezidentin heç gözünə görünmür və o, birinci ledinin namizədliyinin irəli sürülməsi xəbərinin doğurduğu effektə şübhə etmir. Lakin əgər hakimiyyət artıq “Xurşudova işi” ətrafında gedən ictimai müzakirələrin detallarını öyrənməyə girişibsə, bu, o deməkdir ki, belə bir vəziyyətin yaranması Bizans intriqaları üslubunda yeni hiyləgər kombinasiyanın nəticəsidir. Hakimiyyətin bu məsələdə susması siyasi mühitdəki gərginliyi artırır, opponent və rəqibləri yanlış nəticələr çıxarmağa yönləndirir, müxalifətçilər arasında çaşqınlıq yaradır, seçkiqabağı strategiyanın müəyyənləşdirilməsinə mane olur... Rəqibinin kim olduğunu bilmədən rinqə çıxmaq çox çətindir.
Daha bir versiya var. Mehriban Əliyevanın YAP sədrinin müavini seçilməsi şübhəsiz ki, əlamətdar hadisədir. Hakim ailə mümkün varis məsələsini bununla həll etmiş oldu (bu barədə əvvəlki analitik məqalələrimizdə yazmışıq). Özü də bu varis bu seçkilər üçün, indi üçün deyil, sonralar hansısa fors-majort hadisələrin yarana bilməsi ehtimalı üçündür. Hakim təbəqənin növbəti lideri bu gün faktiki olaraq vitse-prezident funksiyasını yerinə yetirən Mehriban Əliyevadır. Onun hakim komandada qeyri-rəsmi ikinci şəxs olması real faktdlr və bunu hamı bilir. Ola bilsin ki, hakimiyyət bu xəbəri cırtdan bir partiyanın dili ilə cəmiyyətə ötürməklə ictimai rəyin və bütün ölkənin həmin yeni prezidenti qəbul etməyə nə dərəcədə hazır olmasını yoxlamaq qərarına gəlib.
Yuxarıda sadaladıqlarımız yalnız versiyalar, vəziyyətin ilkin analizindən doğan qənaətlərdir. Bu gün bir şey dəqiq məlumdur: hakimiyyət seçkiyə bir namizədlə gedəcək, bu namizəd isə İlham Əliyevdir..

“Siyasət şöbəsi”