Yaxud kiçik fironlar məmləkəti

Cəzasızlıq yeni-yeni cinayət deməkdir. Zamanında göz yumulan cinayətlər, verilməyən cəzalar bu yolda yürüyənlərə geniş yol açar. Bu yanlışlıq insanları öz gözlərində böyüdər. Belə insanlar tədricən toxunulmaz olduqlarını zənn edər, “fironlaşarlar”. Ölkəmizdə də bu cür hakimi-mütləqlərin sayı çox olduğundan Azərbaycanımızı kiçik fironlar məmləkəti adlandırmaq olar.
Ancaq bu mühit bütövlükdə qanunların tamamilə işləmədiyi anlamına gəlməz. Qanunlar mövcuddur və keçərlidir. Sadəcə qanunların keçərliliyi pis-yaxşı idarə olunan xalq üçündür. Bunu görmək üçün sıradan bir insanın aşağı, ya yuxarı çapda bir cinayət hadisəsi törətməsi yetərlidir ki, bu zavallının dərisini boğazından çıxarsınlar. Amma eyni vəziyyət hakimiyyətin yuxarı eşelonunda təmsil olunan bəzi ərköyün məmurlara tətbiq olunmur. Dərhal onun hakimiyyətdəki mövqeyi, məxsus olduğu var-dövlət, himayədarları və hakimiyyətə vura biləcəyi zərər hesaba alınır.
Azərbaycan reallığında qanunun keçərliliyi də məhz yuxarıda sadalanan qırmızı xəttə qədər müəyyənləşir. Bu isə Azərbaycan hakimiyyətinin tez-tez Qərbi ittiham etdiyi ikili standartdır. İkili standartın isə haradan baxsan bumeranq kimi iki başı vardır. Eyni cinayətlər üzrə qanunların vətəndaşlara fərqli tətbiqi burada hakim zümrəyə qeyri-rəsmi xüsusi imtiyaz, qazanc tanıya bilər, amma diplomatik sahədə Qarabağ düyününün açılmasında tətbiq olunan ikili standartlar sayəsində məğlubiyyət olaraq geri qayıdar. Eynən qazana atdıqların qaşığında sənə qayıtdığı kimi. Gerisi sənə, sənin əməllərinə bağlı. Nə atmısan, onu da bulursan. Bu, İlahi ədalətdir.
Azərbaycan bir çox parametrlərinə görə, demokratik dünyadan fərqli olduğu qədər, cinayətlərin motivi və subyektləri baxımından da özünəməxsusluğunu qoruyur. O mənada ki, Azərbaycanda son illər ən səs-küylü hadisələrin altından güc orqanları generallarının adları çıxır. Və dəhşətlisi də odur ki, bu hadisələr sanki belə də olmalıymış kimi hakimiyyət tərəfindən normal qarşılanır.
Siyahıda çox ünlü isimlər var: Ordunun baş qərargah rəisi general Nəcməddin Sadıkov, Ordunun Şəmkir korpusunun komandanı, general Rövşən Əkbərov, Daxili İşlər nazirinin keçmiş müavini mərhum Zahid Dünyamalıyev, Sərhəd Xidmətinin komandanı, general Elçin Quliyev, Səfərbərlik Xidmətinin rəisi, general Arzu Rəhimov… Olan və olacaqlar göstərir ki, generallar siyahısı davam edəcək və yeni-yeni ünlü simalar cəzasızlar kriteriyasına aid ediləcəklər.
Əvvəlcə, bir neçə kəlmə General Nəcməddin Sadıkov haqda. Bu general haqda medianın yazmadığı qalmadı, adı nələrdə hallandırılmadı ki. Xatırlamaqda yarar var deyə, bir hadisəni yadınıza salmaq istəyirəm. Xatirinizdədirsə, Nəcməddin Sadıkova Dağıstanın milli qəhrəmanı titulu verilmiş və bu, “Şamil fondu” tərəfindən reallaşdırılmışdı. Maraqlıdır ki, mətbuatın araşdırması nəticəsində bu fondun Rusiyanın əks-kəşfiyyat idarəsilə (KRU) bağlılığı və əksər mükafatçıların həmin qurumla birbaşa, yaxud dolayısı ilə əlaqəli olması ortaya çıxmışdı. Eyni zamanda, generalın separatçı ləzgi təşkilatı “Sadval”ın pul kisəsi olan milyarder Süleyman Kərimovla ortaq biznesi və ciddi əlaqələrinin olması haqda da bəzi məlumatlar var idi. Hələ onu demirik ki, Nəcməddin Sadıkov Dağıstanda, doğulduğu rayonda özünə heykəl qoydurub, oxuduğu məktəbin əlaçı şagirdlərinə öz büdcəsindən “general Sadıkov” təqaüdü verilməsi üçün maliyyə də ayırıb. Bütün bu olayları xatırlatmaqda məqsədim cəzasızlıq mühitini, toxunulmazların bariz nümunəsini göstərməkdən ibarətdir.
Həqiqətən də bu hadisələrdə Azərbaycan dövləti adına xeyli araşdırılası məqamlar var və hakimiyyətin bunları görməzdən gəlməsi təəccüblü olduğu qədər də maraqlıdır. Maraqlıdır, həm də ona görə ki, Şimali Qafqazda Rusiya bir dövlətlə müharibə aparmağa yetərli qədər silahlı qüvvələr yığdığı, kriminogen vəziyyətin ağırlaşdığı, Azərbaycana qarşı separatizm dalğasının körükləndiyi, “Sadval”ın yenidən xortladığı bir məqamda general Nəcməddin Sadıkovun səsi çıxmır. Ən azından ona görə ki, bu boyda həngamələrə qarşılıq olaraq Azərbaycan hakimiyyəti bunu görməzdən gəlirsə, müqabilində ən azından general Sadıkov Rusiyadakı öz nüfuzundan istifadə edərək dövriyyəyə girməli, ölkəmizə qarşı olan bu prosesi durdurmağa cəhd etməli idi. Ancaq biz bunu görmürük. Belə olan halda bu dövlət nə deyə bu generalı görəvdə saxlayır? Bəlkə ona görə ki, Azərbaycan əsgəri ilə rus dilində danışır? Yoxsa, himayəçisi güclüdür? Hansı görünməz əllər bu generalı hizf edir ki, məğlub general olmasına, orduda heç bir nüfuzunun olmamasına, adı korrupsiyada hallanmasına rəğmən, üstəlik, adı son olaraq adam oğurluğu cinayətində keçsə də, ancaq heç bir reaksiya yoxdur və toxunulmazlıq davam edir.

Habil