Bəzi dövlətlərin inkişafı daha çox şəhərlərin dirçəlişinə hesablanır.

Bu isə son nəticədə geridə qalmış kənd və ifrat inkişaf etmiş şəhər arasında kəskin təzad yaradır. Fərqli yaşayış səviyyələri fərqli mədəni səviyyələr doğurur. Uzaq sovet keçmişini xatırlayaq. Rayondan gələnlərə, şəhərdən gələnlərə necə yanaşıldığını yəqin ki, xatırlayanlar çoxdur.

Heydər Əliyevin siyasəti nəticəsində kənd və şəhərlərdən gələnlər Bakının sosial təbiətini dəyişdilər. Azərbaycanlı adı rayonlu və kəndli adını yedi. Milli-azadlıq hərəkatı məhz bu birlik nəticəsində mümkün oldu. Şəhidlər Xiyabanının 20 yanvar cərgələri həm də şəhər-kənd qovuşmasına əbədi abidədir və Azərbaycan öz müstəqilliyinə görə həm də bu faktora borcludur.

Bəzi eksklüziv istisnalarla regional fərqsizləşdirmə isə artıq İlham Əliyevin adı ilə bağlıdır. Prezidentin kursu şəhər və kənd arasındakı fərqin minimuma endirilməsinə yönəlib. Dövlət başçısının Heydər Əliyev Mərkəzində regionların sosial iqtisadi inkişafına həsr olunmuş toplantıda söylədikləri də elə bu məqsədə xidmət edirdi.

İlham Əliyev bölgələrdəki inkişafı yalnız binalarla, divarlarla, asfaltla bağlamır. O istəyir ki, rayonda yaşayan adam da özünü şəhərdəki kimi hiss etsin. Öz mətbəxi, öz ləhcəsi, öz adəti olsun, amma daha öz avamlığı, öz savadsızlığı olmasın. Onu heç kim aldada bilməsin.

Prezident burada rüşvət və korrupsiyaya qarşı barışmaz olacağını növbəti dəfə də elan etdi və əslində bu çağırış mənə şəxsən belə çatdı ki, rayonlarda, ucqar kəndlərimizdə rüşvət verməyə vadar edilənlər daha çoxdur, bu da onların iqtisadi savadsızlıqları ilə bağlıdır. Amma toplantı təkcə bu iki məqamla maraqlı deyildi. Diqqət tələb edən başqa məsələlər də var idi.

“Allah” sözünün kökü “Al!” deyil!

Əvvəla, dövlət başçısı məmurlara xalqla rəftarın keyfiyyəti ilə bağlı irad tutdu. Onlara bir daha yerlərini göstərdi və açıq mətnlə başa saldı ki, bu yer xalqın aşağı başıdır. Xidmətçi yeri. Dövlət başçısı bir qədər də irəli gedərək

təvazökarlığın nümunə ola biləcək bir yerinə çatdı.

Əlbəttə, prezident üçün bu fikirlər əslində yeni deyildi. O, sakinlərlə görüşlərində bu məzmunda fikirlər söyləmişdi. Amma bu dəfə özünün birinci xidmətçi olduğunu bəyan etməklə vətəndaşın nəzərində yüksək vəzifəlilər, yüksək çinlilər, səlahiyyətlilər statusunu dağıtdı. Vətəndaş anladı ki, bu günədək ona yuxarıdan aşağı baxan məmurlar bundan sonra yüksək səlahiyyətlilər deyil, yüksək məsuliyyətlilər olacaq. Prezident özünü nümunə göstərməklə məhz bu fərqi aradan qaldırmaq istədiyini göstərdi.

Doğrudan da: bir halda ki dövlət başçısından böyük adam yoxdur və o da özünü xalqın xidmətçisi, özü də birinci xidmətçisi adlandırır, onda baş nazir, baş nazirin müavinlərinin, nazirlərin, komitə sədri və digər məmurların yerini təsəvvür etməyə nə var ki?!

Bizcə, ortada bir psixoloji hədd var ki, məmur onu keçməlidir.

Var-dövləti ilə dövlətimizi qarışdıran və onları üçü birində hesab edərək şəxsi mülkiyyət və ya əmlakı kimi yanaşan məmurun özünü ağa mərtəbəsindən bir günün içində xidmətçi pilləsinə endirəcəyi inanılası deyil.

Amma əmr birincidən gəlib və əmri yerinə yetirmək lazımdır. Belə olan halda indi gərək sadə vətəndaşlar da əlaqə saxlamağa, məmurdan xidmətçiyə keçid prosesinin obyektiv və subyektiv çətinliklərini birlikdə adlamağa kömək etsinlər. Dövlət başçısının az qala yuxarıdan inqilab kimi atdığı addımın effektini artırmaq həm də xalqdan asılıdır. Yəni xalq doğrudanmı istəyir ki, xidmətçi olmasın? Əksinə, ona xidmət etsinlər...

Artıq çoxdandır ki, nazirlər rayonlara gedir. Camaatla görüşür, adi adamların dərd-səri ilə maraqlanır, yerindəcə qərarlar qəbul edir...

Bu, əladır. Necə deyərlər, sabah dağlar durub Məhəmmədin ayağına gəlməsin deyə elə Məhəmməd bəri başdan dağlara doğru gedir. Nazirlərin prezidentin tapşırığını bu ciddiyyətlə yerinə yetirməsi məhz həmin o psixoloji xəttin yarılmasıdır. İndi qalır bircə ötkəm, özündənmüştəbeh maneranı aradan qaldırmaq. Yəqin ki, o da bir iki aya alınar.

Prezidentin son toplantıda səsləndirdiyi ikinci məqam məzmunca çox yeni idi. Daha doğrusu, ilk dəfə. İlham Əliyevin çıxışının əvvəlcə bu yerinə qulaq asaq. Prezidentin müxalifətin xaricdən dəstək alması barədə dediklərinə qulaq asaq.

İndi isə bir az da diqqətli olaq. Dövlət başçısından indi eşidəcəklərinizi mən tam soyuqqanlılıqla sensasiya adlandırıram. Beləliklə, buyurun.

Dövlət məmurunun xarici təsir altına düşməməsi zərurəti barədə deyilənləri etiraf edim ki, prezidentdən mən ilik dəfə eşidirdim. Ciddi siqnaldır. Görəsən, dövlət başçısına bu eyhamı vurmağa kim, hansı məmur vadar edib? Və prezidentin atacağı növbəti addımlar bizi daha hansı yeniliklərə hazırlayır.

Yeri gəlmişkən, eşitdiyiniz bəyanatın anonsunu cənab Əliyev hələ bir qədər əvvəl ANS Şirkətlər Qrupu və Milli Qəhrəman Çingiz Mustafayev adına Fonddan “İlin adamı” mükafatını qəbul edərkən vermişdi.

Beləliklə, belə nəticə çıxararıq ki, İlham Əliyev ciddi islahatlar aparacaq, bu islahatlar kadrları da əhatə edəcək və onun artıq ilk simptomları var.

Və sonda dövlət başçısının müstəqillik barədə düşüncələrinin bir söz, sadəcə bir danışıq predmeti olmadığına niyə əmin olduğumu izah edim. İlham Əliyev müstəqilliyi sevir. Bu, onun xarakterindədir. Dövlət başçısı bu müstəqilliyin, azad və sərbəst fəaliyyətin incimək, əzab çəkmək aqibətini də məhz elə bu müstəqil təbəssüm naminə qəbul edir. İlk baxışda bu adi bir üz jestidir. Prezident də hər kəs kimi insandır, gülür, danışır. Amma dərinliyinə varanda, bu təbəssümün arxasında böyük bir gərginliyin, güc və siyasi dərrakənin dayandığını görməmək olmur.

İlham Əliyev çıxışında məmurları rüşvətə bulaşmamağa çağırdı. Məmurlar o gün cavab vermədilər. Yəqin cavab sonra olacaq. Amma diqqətli olmaq, prezidentə kömək etmək lazımdır. Necə? Camaat, buna görə bəlkə rüşvət verməyi tərgidək, hə? Onda görək kim bizdən rüşvət alacaq?! Və ya zorla rüşvət alacaq? Nə deyirsiniz? Bəlkə yoxlayaq?!

Allahın işini nə bilmək olar? Baxmayaraq ki, bəzilərinə görə elə Allah sözünün özünün də kökü “al”dır...