“Dindirir əsr bizi dinməyiriz!”

Nəhayət ki, uzun sürən müzakirələr, debatlar, dövlət proqramları, kurikulum layihələri öz bəhrəsini verdi. Təhsilimizdə hökm sürən problemlərin həlli Balabəy müəllimin timsalında ədalətlə çözüldü. İllərdir cəmiyyətin saqqız kimi çeynədiyi müəllimlərin kasıbçılıq dərdinə millətin vəkili, müəllimlərin yaxın dostu, təhsilimizin yanar çırağı Hadı Rəcəbli bir sözü ilə əncam çəkdi. Ziyalı ürəyi müəllimin kasıbçılığına dözməyən, dəfələrlə bu ağır dərddən kövrələn Hadı müəllim (müəllim sözü ona həqiqətən də yaraşır) bildirib ki, 100-150 manata dolanmaq çətindir. Nə qədər bu binəva müəllim arvad-uşaq yanında üzüqara olmalıdır, cındırından cin ürkməlidir. Toylarda nisyə yeyib-içib sağlıq deməlidir. Axır ki, onlara da dövlət qayğısı göstərməyin vaxtı çatıb. Manatın ucuzlaşdığı, Yaxın Şərqdə vəziyyətin ağır olduğu bu dönəmlərdə Hadı müəllim “nə şiş yansın, nə kabab” prinsipinə uyğun olaraq yeni, iqtisadi baxımdan dahiyanə bir təkliflə çıxış edib. Müəllim dərsdən sonra fəhləlik eləsin və çörəyini qazansın!

Bu müdrik kəlamlardan sonra ölkənin bütün müəllimləri çırtıq çalıb oynamaqla məşğuldurlar. Düzdür, ziyalı olmalarına rəğmən onlar son vaxtlar dövlətin müəllimləri unutduğu haqqında pessimist fikirlərə qərq olmuşdular. Hətta işini atıb millət vəkili, icra başçısı olmaq eşqinə düşənlər də tapılırdı. Neyləsinlər, zəmanə çətindir, bir yolla dolanmaq lazımdır. Ancaq, bu çətin və məsuliyyətli dövrdə Hadı müəllim ölkənin pedoqoji ictimaiyyətini sıxıntıdan qurtardı. Fəhləlik! Tamamilə doğru və düzgün təklifdir. Adamın yadına Vladimir İliçin fəhlə-kəndli hökuməti düşür. Hətta bu təklifdən sonra müəllimlər dövlət gerbində oraq və çəkic təsvirləri görməyi arzulayırlar. Ölməz Sabirin “Fəhlə, özünü sən də bir insanmı sanırsan”? misralarını dəyişərək “Fəhlə, özünü sən də müəllimmi sanırsan” şəklində zümzümə edirlər.

Doğrudan da bu dahiyanə fikir necə olub ki, indiyə qədər heç kimin ağlına gəlməyib. Müəllimlər indiyə qədər tikintilərdə, varlıların evlərində fəhlə işləyəndə öz peşələrini gizləyirdilər. Müəllim olduqlarını dilə gətirməkdən xəcalət çəkirdilər. Bundan sonra hər bir müəllim mal-qarasına baxdığı fermerin, qapısında tikinti tikdiyi, palçıq qarışdırdığ şəxsin yanında utanmadan, alnı açıq, üzü ağ şəkildə diplomunu təqdim edərək hayqıracaq: “Alın a, yana yana qalın a, mən Azərbaycan müəllimiyəm!”

Səhərlər isə yorğun arğın, hıqqana-hıqqana məktəbə gəlib xoşbəxt gələcəkdən, azadlıqdan bir neçə dərs danışıb yenə də fəhləliyinə geri dönəcək. Məktəblərdə isə təbaşir yerinə sementdən, əyani vəsait kimi isə maladan, şaquldan istifadə ediləcək. Hətta müəllimlər üçün arxasında “Azmüəllimfəhlə” yazılmış vahid geyim formasından da istifadə edilməsi gündəmdədir. Beləcə, ölkəmizin çoxminlik müəllim ordusu həm də abadlıq-quruculuq işlərinə öz töhfələrini verəcəklər.

Tam əminliklə söyləmək olar ki, artıq müəllimlərin bütün sosial problemlərinə əncam tapılıb. Artıq onlar bir pors deyil yarım pors sup içməklə kifayətlənəcəklər. Hökm deyil ki, qarnın tutduqca yeyəsən. Əsas odur ki, acından ölməyəsən və nə

isə yeyəsən. Xüsusilə bu yediyin yarım pors supa fəhlə əməyinin alın təri qarışanda daha da ləzzətli olur.

Eşq olsun Azərbaycan müəlliminə!

Yaşasın sarsılmaz Fəhlə-Müəllim ittifaqı!

Tikinti meydanlarını müəllimsiz qoymayaq!

Uzun sürən sürəkli alqışlar və yaylım atəşləri səsləndirilir. Müəllimlərin, üzr istəyirik, fəhlə-müəllimlərin şərəfinə!

Mustafa