Quşçu Ayrım kəndində şəhid anası şəxsiyyət vəsiqəsi ala bilmir
Gülsəhər Məmmədova Qazax rayonun Ermənistanla həmsərhəd, dağın ətəyində, erməni gülləsinin daimi hədəfi Quşçu Ayrım sakinidir. Azərbaycanın başı bəlalı günlərində bir oğlu Şiddət Məmmədov həlak olub. Şəhid ailəsidir.

Bu günlərdə onun kiçik oğlu Paşa Məmmədov redaksiyamıza müraciət edərək problemlərini, yaşadıqları evin şəraitini, dolanışıqlarını işıqlandırmağımızı xahiş edib. Müraciət əsasında müxbirimiz adı çəkilən ünvanda olub.

Şəhid ailəsi Gülsəhər Məmmədova Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 2007-ci il 14 dekabr tarixli qərarı ilə əlillərə və şəhid ailələrinə mənzil problemlərinin həllində kömək göstərilməsi və onların yaşayış şəraitinin yaxşılaşdırılması məqsədi ilə bağlı ayrılan vəsaitdən onlara pay düşmədiyini deyib. O həmin vəsaitin Qazax rayon icra hakimiyyəti tərəfindən, yaşadığı Quşçu Ayrım kənd icra nümayəndəliyi tərəfindən, şəxsən kənd icra nümayəndəsi Elman Əliyev tərəfindən mənimsənildiyini iddia edib.

"Bütün şəhid ailələrinin evinin bərpasına kömək olundu. Bircə mənim evim bu qərardan kənarda qaldı. Həyat yoldaşım dünyasını dəyişib. Bir oğlum qalıb gözümün ağı qarası... İcraçı orqanlar da onun sözünə önəm vermirlər. Bir qohum-qardaşım yoxdur ki, qabağa düşüb haqqımızı araya. Özümdəki qaca arvadam, ağzı üstə yeriyirəm. Bir neçə aya qədər yataq xəstəsiydim. İndi şükür Allaha ki, bir balaca dirçəlmişəm; çıxıb həyət-bacanı süpürə bilirəm heç olmasa".

O pis vəziyyətdə yaşadıqlarını, evin fərli-başlı damı, döşəməsi olmadığını bildirib.

"Mən və bir oğlum bir «kuxna»nın içində yaşayırıq; suvağı yox, döşəməsi yox, damı yox... Vallah burada heç kim yaşamaz. Hörmətli prezidentimiz İlham Əliyevə dəfələrlə məktub ünvanlamışam, dəfələrlə Mehriban xanıma yazdım, teleqram vurdum. Bütün məktublarıma, teleqramlarıma cavab gəldi. Ancaq heç bir kömək olunmadı yenə də. Bir şəhid anası kimi mənim tələbim və xahişim odur ki, komissiya göndərilsin, yaşayışımıza baxış keçirilsin. Gəlsinlər görsünlər ki, mən hansı vəziyyətdə yaşayıram".

Daha sonra o əlavə edib ki, şəraitsizlik üzündən heç kiçik oğlu Paşanı da evləndirə bilmir məlum problemlər üzündən.

"Kiçik oğlum Paşanın 35 yaşı var. Amma vəziyyətimiz ürək açan olmadığından, evimiz şəraitsiz olduğundan evləndirə bilməmişəm onu. Mən də bu gün sabahlığam. 75 yaşım var. Başım gizlənəndən sonra bu balam bir hiyan lazımdı, ya yox?
...Qazaxda dağların ətəyində, erməni gülləsi altında kiçik bir kənddə hər şeydən təcrid olunmuşuq. Heç kim bizi görmək istəmir".

Onun kiçik oğlu Paşa isə daha önəmli bir məsələyə diqqət çəkərək bildirib ki, bütün ölkə vətəndaşlarının SSSR-dən qalan pasportları Azərbaycan Respublikasının şəxsiyyət vəsiqəsi ilə əvəz olunduğu, bu qərarın ölkədə uzun illərdir tətbiq edildiyi halda anası Gülsəhər xanımın pasportunun dəyişdirilmədiyini deyib:

"Anam sonuncu dəfə 1967-ci ildə pasport alıb. O zaman kənddə camaata şəxsiyyət vəsiqəsi verəndə Qazax rayon icra hakimiyyətindən səlahiyyətli şəxslər gəlmişdilər. Anamı idarəyə aparmaq istəyirdim ki, onun da sənədlərini pasportunu dəyişdirim. Mənə dedilər ki, qoca arvaddır, neynir vəsiqəni? Sabah nə bilirsən, nə olacaq? Qoy, oturduğu yerdə otursun. Mən də savadsız bir adamam, nə bilirəm elə şeyləri. Bir-iki dəfə deyib susdum. Ancaq indi görürəm ki, vəsiqə hökmən lazımmış. İndi kimin üstünə gedirəm, heç kim şəxsiyyəti təsdiq edən sənəd kimi qəbul etmir sovet dövründə qalma sənədi. Yuxarı dairələrə sual verirəm: budurmu, şəhid anasına, şəhid ailəsinə göstərilən diqqət və qayğı? Bir ana övladını ona görəmi şəhid verib ki, bu gün bu əziyyəti çəksin?"

Sonda həm şəhid anası Gülsəhər xanım, həm də şəhidin qardaşı Paşa Məmmədov prezident İlham Əliyevə, ölkənin birinci xanımı Mehriban Əliyevaya, Qarabağ Müharibəsi Əlilləri, Veteranları və Şəhid Ailələri İctimai Birliyinə, şəxsən birliyinin sədri Mehdi Mehdiyevə müraciət edərək problemlərinin həll olunmasında yaxından iştirak etmələrini xahiş ediblər.

Hikmət Carçılı Orhun, Qazax