Lider dövlətdən başıqapazlı dövlətə

gundemxeber.az Heydər Əliyevin 13 fevral 2001-ci il tarixində görüşdüyü Gürcüstan Beynəlxalq Neft Korporasiyasının rəhbəri Georgi Çanturiyanaya belə deyirdi: “Deyirsiniz ki, parlamentdə sazişə yekdilliklə səs verdilər və hətta müxalifət də buna səs verdi. Əlbəttə, bu məni sevindirir. Eyni zamanda, belə deməyimə əsas verir ki, hər halda, sizdə yaxşı müxalifət var.”
Gürcüstanın “yaxşı müxalifətinin” “yox” demədiyi bu sazişlərin ən böyük bəhrəsini də elə onlar gördü. Qısa müddətdən sonra “yaxşı gürcü müxalifəti” “yaxşı gürcü iqtidar”ına çevrildi. Baxmayaraq ki, bizim ümummilli liderimiz Bakı-Tiflis-Türkiyə qaz kəmərinə də, Bakı-Tiflis-Ceyhan neft xəttinə də Gürcüstanı Əliyevlər sülaləsinin kaprizlərinə bağlayan minnət kəməri kimi baxır və bunu açıq şəkildə dilə gətirməkdən belə çəkinmirdi. Hətta gürcü xalqına dostu və qardaşı Şevarnadzeni seçməyi məsləhət görür, özünü fəxri Gürcüstan vətəndaşı kimi apararaq seçkilərdə öz həmkarına 100% səs verdiyini bəyan edirdi. Bununla da kifayətlənməyib Gürcüstanın ölkəmizə borcunu silərək qonşu xalqı “öz dostu və qardaşını” seçməyə çağırırdı. Beləcə, “yaxşı gürcü müxalifəti”nin hakimiyyətə gəlməsini əngəlləməyə çalışırdı. Gürcüstan hər dəfə iqtisadi böhranla rastlaşanda və ya sosial islahatlar keçirməyə vəsait axtaranda gözünü Qırmızı Körpünün bu tərəfinə zillədi. Özü də artıq bizlə xahiş və minnətlə də danışmırdılar. Sərt şəkildə tələb irəli sürürdülər. Necə olsa borumuz onların əlində idi və bizimkilərin nəinki öz səltənətlərinin, hətta dost və qardaşlarının xatirinə tez ram ola bildiklərini hiss etmişdilər.
Azərbaycanın güzəştləri sayəsində Gürcüstana satdığımız neft və qaz məhsullarının tarifləri hətta “bir millət, iki dövlət” dediyimiz Türkiyəylə müqayisədə hardasa 4 dəfə ucuzdur. Qonşu dövlətə bu məhsulları yerli əhalimizə satdığımız qiymətə satırıq. Bunu belə həddən artıq baha hesab edirlər. Hakimiyyətə hər gələn siyasi hər qüvvə Azərbaycanın təbii sərvətləri hesabına sosial proqramlarını reallaşdırmağa çalışır. Gürcüstanın yeni iqtidarının hakimiyyətə gələn kimi Azərbaycanla təzyiq dilində danışması da bu qəbildəndir. İvanişvili seçkilər dövründə maaşları artıracağına, enerjinin qiymətini azaldacağına söz verir və seçkidən sonra ilk fəaliyyətə də Azərbaycana təzyiqlə başlayır. Çünki bilir ki, Azərbaycan hakimiyyətinin onun qarşısında söz demək cəsarəti olmayacaq. Bilir ki, öz ölkəsi əslində bizim təbii sərvətlərindən asılı olduğu halda, rəsmi Bakının yürütdüyü yalnış siyasətlər nəticəsində faktiki olaraq biz onlardan asılı vəziyyətə düşmüşük. Başbilənlərimizin avtoritar xarakteri bütün dünyanı ölkəmizə qarşı çevirib və onları hazırda ayaqda tutan yalnız bir sehirli güc var. Bu da neft və qazın xarici dövlətlərə təhlükəsiz axışını təmin etməkdir. Onu da bilir ki, Azərbaycan hakimiyyəti bu sehirli gücünü itirərsə, öz xarici himayədarlarının qəzəbinə gələcəyindən çəkinəcək və rəsmi Tiflisin bütün naz-qəmzəsinə dözmək və sonunda razılaşmaq məcburiyyətində qalacaq. Üstəlik, Gürcüstanın Azərbaycana təzyiq edəcək başqa vasitələri də var.
Ən başlıca təzyiq vasitəsi isə bu ölkədə yaşayan azərbaycanlılardır. İstənilən iqtidar zamanında təzyiqlərə məruz qalan, ikinci dərəcəli vətəndaş kimi qəbul olunan 600 minlik əhali etnik qarşıdurma nəticəsində minillərlə yaşayıb məskunlaşdığı torpaqları atıb ölkəmizə gələ bilər. Çünki, bu vətəndaşları o torpaqlara bağlayan tellər o qədər də sağlam deyil. Gürcüstan iqtidarlarının ögey münasibət azmış kimi, Azərbaycan dövlətinin də onlarla bağlı siyasəti iqtisadi inkişaflarını təmin etmək prinsipinə əsaslanmayıb.
Nasir