Seçkilər yaxınlaşır və İlham Əliyevə alternativ
kimi İsa Qəmbərdən başqa namizəd nəzərə çarpmır

Müsavat başqanı prezidentlik uğrunda sonuncu davaya çıxır və 2003-2013 arasında numoroloji mistika var

Müsavat başqanı İsa Qəmbəri qarşıda ağır və həlledici sınaq gözləyir. Siyasi hakimiyyət uğrunda mübarizənin kulminasiya pilləsinə çatmış İsa Qəmbər üçün 2013 ya sondur, ya da son. Bir siyasətçiyə tarixin və xalqın verəcəyi şans nə qədərdirsə, bu Müsavat başqanına nəsib olub. Geridə qalan 20 il ərzində yalnız 2003-cü ildə seçkilərindən qalib çıxdığı iddia olunan İ.Qəmbərin 2013 davası numoroloji mistika daşıyır.

Müxalifətin fəxri siması

Başqan ya prezident seçiləcək, ya da müxalifət liderlərinin fəxri simasına çevriləcək. Seçkidən sonra məğlubiyyət olacaqsa başqanlıqdan getməkdən başqa yolu qalmır. Halbuki, İsa bəyin başqanlıqdan gedəcəyi 2 il öncədən bəyan olunmuşdu. Ancaq subyektiv səbəblər ucbatından partiyanın qurultayı keçirilmədi (yubadıldı).
İndi İ.Qəmbərin prezidentliyə namizədliyini irəli sürməsi yada salır ki, qurultayın vaxtının uzadılması buna hesablanıbmış. Müsavat bu seçkiyə də hazırkı rəhbərlə getməyi planlaşdırır. Hətta bir ara “İsa Qəmbər seçkiyə nəynən gedir?!” replika xarakterli meyxana yayılmışdı. Artıq bu məzəli meyxana haqda ciddi düşünmək lazım gəlir.
Seçkilər yaxınlaşır və İlham Əliyevə alternativ kimi İsa Qəmbərdən başqa namizəd nəzərə çarpmır. İlqar Məmmədov, İqbal Ağazadə və digər namizədlərin şanslarını ayrı-ayrı xarakterizə edəcəyik. Bu yazıda isə namizədliyini ilk elan etmiş İ.Qəmbərin seçkiyə nə ilə getdiyini təhlilə etməyə çalışaq.
Əvvəla, bu proseslərin qızışma və seçki mübarizəsinin başlanma ərəfəsində həbsdəki mandat alverçisi Gülər Əhmədovanın tarixi əhəmiyyətli müdrik sözünü yada salmamaq olmur: “Ölkədə bir seçici var”.
İ.Qəmbərin də qarşısındakı məqsəd və amal ölkədəki nəzərdə tutulan tək seçicini məğlub etməkdir. Müxalifətdaxili çəkişmələr, vahid namizəd probleminin həllini tapmaması fonunda bunun nə dərəcədə mümkün olacağı ağıla batan görünmür.

“EL” başqana dəstək verəcəkmi?

Yeni mübariz gənclik yetişsə də, onların sayı 10 minə çatmır. Üstəlik, sözügedən gənclik bütövlükdə Müsavat liderinin yanında deyil. Onların ayrıca mübarizə yolları var. Yerdə qalır ziyalılar, “EL” hərəkatı və elan olunacaq Milli Şura.
“EL”-in göründüyü kimi öz dəsti-xətti, yolu var, onların namizədi də təxminən məlumdur və çətin ki, başqana açıqca dəstək versinlər. Olsun ki, ona ümumi maraqlar naminə sözdə dəstək ifadə olunsun.
Milli Şuranın isə tamamilə başqa funksiyanın daşıyıcısı olacağı gözlənilir. Bu təşkilatın xalq hərəkatına nail olmaq cəhdlərini müşahidə edəcəyik.
AXCP-nin son davranışları isə Əli Kərimlinin boykot yolu tutacağını deməyə əsas verir. Beləliklə, İsa Qəmbərin seçkiyə nə ilə getdiyini düşünməli oluruq. Təbii ki, başqan bütün sadaladığımız faktorları nəzərdən keçirib.
O bilir ki, heç bir seçki mühiti yoxdur, xalq tam siyasiləşməyib, seçkilərə olan ümidlər 10 il əvvəl dəfn olunub və Qərbdən də ciddi dəstək hiss olunmur. Ancaq nə etməli? Axı bu son şansdır və fors-major vəziyyət heç vaxt istisna deyil?!
Başqan 2013 seçkisinin Əliyev üçün də ən ağır bir mərhələ olduğunu yaxşı başa düşür. Bu dəfə hakim partiyanın namizədi asanlıqla legitimliyini rəsmiləşdirə bilməyəcək.
Onun namizədliyinin hələ də rəsmi şəkildə irəli sürülməməsi də əsas verir ki, saray daxilində qəti mövqe olmadığını, hakimiyyətin tərəddüd və narahatlıq içində qovrulduğunu iddia edək. Hakimiyyət son 20 ildə ilk dəfə belə təzyiqlərlə üz-üzə qalıb.

“Ölkədə bir seçici var”

Qərb açıq da olmasa öz təşkilatları və mətbuatı ilə rejimə ciddi zərbələr vurur, nüfuzlu media orqanları Bakıdakı mitinqlərdən geniş reportajlar təqdim edir, Rusiya iqtidarı dalana dirəyib və hər yerdən hakimiyyətə qarşı təhlükə görünür. Bu mənada İ.Qəmbər vəziyyəti dəyərləndirib namizədliyini elan edib. O son məqamda Milli Şuranın da, ziyalıların da yanında olacaq. Belədə isə situasiyanın dəyişməsi nəticəsində boykot yolunu seçən Ə.Kərimli də Müsavat liderinin yanında yer alacaq. Əks halda isə İ.Qəmbər nəinki Lənkərana, heç Ələtə də buraxılmayacaq. Yekunda onun topladığı seçici səslərinin faizi namizədlər arasında 3-4-cü yerləri bölüşdürməklə nəticələnəcək. Yəni, Gülər Əhmədova haqlı çıxacaq - ölkədə bir seçicinin olması rəsmən təsdiqlənəcək.

Ümidsizlərin inqilabı

“Seçkilər mənasızdır. Hətta Amerikada da seçkilər ədalətli keçirilmir, xalqın seçdiyi rəhbər olmur” - inqilab tərəfdarlarının ənənəvi mövqeyi həmişə bu aspektdən olub. Onlar zülmün, istibdadın, tiranların hökmranlıq etdiyi ölkələrdə seçkiləri səmərəsiz sayır. Çünki diktaturada seçkilər heç nə nəyi dəyişmir, seçicinin iradəsi ilə heç nə həll olunmur.
Qarşındakı hakim partiyanın namizədi diktatordursa ona seçki yolu ilə qalib gəlmək nonsensdir. Nicat yolu inqilabdan və xalq etirazlarında keçir. Bizim halımız və hazırkı göstəricilərimiz də inqilabın baş verməsi üçün bütün halların yetişdiyini iddia etməyə əsas verir.
İnqilabı isə məşhur aforizmdə söyləndiyi kimi, dahilər fikirləşir, kütlələr həyata keçirir, əclaflar isə xeyrini görür. İnqilab reallıqdır, seçkilər isə ümid. Ümidlə yaşayanlar inqilab edə bilməz. Azərbaycanın xilası üçün ümidsizlərin prosesə qoşulması vacib və mütləqdir. İ.Qəmbərin isə namizədliyini irəli sürməsi inqilaba qədərki gərəkli addımdır...

Aslan