Mübariz İbrahimov məğlub Azərbaycan ordusunun şərəf salnaməsini
necə öz canı hesabına yazdısa, “Nida”-çılar da siyasi və sosial həyatda
çoxsaylı partiyaların heç birinin bacarmadığı dəyanəti nümayiş etdirdilər

“Nida” təşkilatının ardıcıl bir neçə üzvünün həbsi artıq adi hala çevrilib. Həbsin səbəbi onların odlu silah saxlaması ilə əlaqələndirilsə də əsas motivin keçirilən etiraz aksiyalarıyla bağlı olduğunu bilməyən yoxdur. Həqiqətən, bu gənclər son 20 illik siyasət tarixində demokratik düşərgənin edə bilımədiyi ən önəmli nailiyyətə imza atmışdılar və bu mənada repressiya aparatının işə düşməsi gözlənilməz deyildi.
Dövlət ərkanının öz hakimiyyəti uğrunda qarşısına çıxan hər kəsi cəzalandırması nə qədər başa düşülən olsa da, “Nida”-çılara qarşı yönələn bu sərt tədbirlər effektli mübarizə üsulu təsiri bağışlamadığı kimi, həm də milli maraqlarımıza vurulmuş ən böyük zərbədir. İqtidar mənsubları dünya şərtlərinin dəyişdiyi bir vaxtda repressiv metodlara əl atarakən öz hərəkətlərini düzgün ölçüb-biçməli və məsələyə fərdi hakimiyyət mənafeləriylə yanaşı, həm də dövlətçilik maraqlarından yanaşmalıdırlar. Əks halda yürüdülən bu repressiv siyasət dövlətçiliymizin təməlləri sarsıdar, nəticədə dörd tərəfdən düşmən qüvvələrin əhatəsində olan ölkəmizin müstəqilliyi belə təhlükə altına düşər. Bu isə öz növbəsində təkcə sadə vətəndaşların yox, həm də milli sərvətlərimizi mənimsəyərək öz səltənətlərini quranların da faciəsinə çevrilə bilər.
Məsələ burasındadır ki, istənilən dövlətin mövcudluğunun əsas təminatı onun təbii sərvətləri, iqtisadi və hərbi qüdrəti deyil, milli-mənəvi dəyərləri yüksək olan gəncliyidir. Məhz bu gəncliyin sayəsində istənilən ölkənin iqtisadi potensialı ortaya çıxır, hərbi qüdrəti möhkəmlənir. İdealist duyğularla yaşayan gənclər hər bir dövlətin milli ruhu və düşmən qarşısındakı mənəvi sipəri, çəkindirici gücüdür. Həm də bütün silahlardan daha qüdrətli gücüdür. Onların arzu və hədəfləri ölkəni həm iqtisadi, həm mədəni, həm də texnoloji cəhətdən inkişaf etdirir, dünya dövlətləri sırasında özünəməxsus yer tutmalarına şərait yaradır. Hakimiyyət də “Nida”-çıları cəzalandırmaq əvəzinə, milli maraqlarımızı düşünüməli və hadisənin dialektik inkişaf nəticəsində ortaya çıxdığını anlamalıdır.
Anlamalıdır ki, hər bir cəmiyyət zaman keçdikcə dəyişilir, köhnə metodlar inkar olunur və yeni hədəflər üzərində yeni sistemlər yaranır. Tarixi zərurətə çevrilən bu prosesin qarşısını almaq mümkün deyil. Dövlətlər bu keçişi ya dinc yolla başa vurur, ya da ağır kataklizmlərdən sonra qarşısındakı əngəlləri aşa bilirlər. Bütün hallarda cəmiyyətin dəyişilməsinin əsas lokomativi ruhunda böyük ideallar daşıyan gənclik olur. Bu gənclik olmasa dövlətlərin böyümə hədəfləri qalmaz və onlar çökər, qonşu xalqların yeminə çevrilərlər. Odur ki, bütün sivil dövlətlər mənəvi dəyərləri yüksək olan gəncliyi nəinki cəzalandırmır, əksinə onların qarşısında dayanan bütün əngəlləri aradan qaldırır, gələcəyimizin qaranquşları olan bu şəxsiyyətləri mükafatlandırmaqla milli məfkurəni təşviq etməyə çalışırlar. Milli məfkurə təşviq olunduqca idealist gənclərin sıraları da genişlənir, dövlətlərin böyük hədəfləri ortaya çıxır və ilk vaxtlar imkansız kimi görünən həmin hədəflər zamanla reallığa çevrilir.
Nə yazıq ki, Azərbaycan hakimiyyətinin iqtidar hərisliyi milli məfkurənin təşviq olunmasına xidmət etmir. 20 ildir davam edən başqa düşünənlərə qarşı repressiya siyasəti nəticəsində ən böyük dəyərə çevrilən yaltaqlıq, ikiüzlülük, riyakarlıq bəlkə də kimlərinsə siyasi eqosunu oxşayır, canlarına yağ kimi yayılır, cibini doldurur. Amma məmləkəti də yaltaqlar və riyakarlar orusuna çevirir. Heç bir mənəvi dəyəri olmayan, əyləncədən, keyf-işrətdən başı açılmayan cəmiyyətin formalaşmasına yol açır. Bu isə öz növbəsində bütün ölkənin mənən aşınlanmasıyla nəticələnir. Korrupsiya, rüşvətxorluq yaltaq məmurların cibini doldurduqca, ölkədə fahişəliyin, narkomaniyanın, alkoqolizmin, ölkə başçısının təbiriylə desək, qudurğanlığın və bu kimi min cür əxlaqsızlığın kök salmasına gətirib çıxarır. Mənəvi aşılanmadan ən çox əziyyəti çəkənlər isə yenə bu zülmü yaradanların öz balaları olurlar. Ölkə sərvətlərinin oğurlanmasıyla əldə olunan haram pullar kasıb balasının öz potesialını ortaya çıxara bilməməsiylə nəticələnirsə, oliqarx övladlarının narkomanlığına, əyyaşlığına, qadın düşkünlüyünə və min cür sağalmaz mənəvi xəstəliklərdən əziyyət çəkməsinə yaşıl işıq yandırır. Və bütün bu aqressiv siyasət sadəcə zərurətə çevrilən dəyişikliklərin vaxtını uzadır, onu qarşısını almır. Vaxt uzananda isə yenilikçi ruhun müqavimət gücü artır və sıxılmış qaz effekti yaradır. Bu isə böyük böyük partlayışlar deməkdir.
Mənəvi dəyərləri yüksək olan gəncliyin qarşısında yaradılan əngəllər qaçılması mümkün olmayan sonun önünü kəsə bilmədiyi halda cəmiyyətin gələcəyinə, onun inkişaf perspektivinə təsiri uzun müddət keçməyən ağır zərbələr vurur. İqtidarların öz ənənəvi siyasətlərindəki mühafizəkarlığı ölkədə yalnız qeyri-əxlaqi mühit yaratmaqla qalmır, həmçinin əqli və düşüncə potensiallı insanlarımızın ölkəni tərk etməsinə səbəb olur. Nəticədə intellektual gücün ən böyük sərvət hesab olunduğu dünyada super dövlətlərin şüurlu şəkildə həyata keçirdikləri beyin köçü deyilən vəziyyət ortaya çıxır. Cəmiyyətin aşağı təfəkkürlü insanlarının yaltaqlıq və riyakarlıqla ələ keçirdikləri idarəetmə orqanlarında özünə yer tapa bilməyən, düşüncələrinə görə təqib olunduğundan və ya ölkədə kök salmış yerliçilik, qohumbazlıq, korrupsiya nəticəsində əqli potensialını maddi qazanca çevirmək imkanı olmayan ziyalı gənclərimiz məcburən ölkəni tərk edib başqa dövlətlərə sığınırlar. Öz əqli imkanlarıyla sığındıqları ölkələrin iqtisadiyyatını, sosial həyatını gücləndirlər. Nəticədə xarici dövlətlər bizin intellektual gücümüz sayəsində gücləndiyi halda, bizə çürük təfəkkürlülər və onların talan etdiyi ölkə qalır. Bu gün təbii sərvətlərinin gətirdiyi xarici kapitalın hesabına həmin siyasətin necə böyük təxribatlara yol açdığını hiss etməyən ölkəmiz neftimiz, qazımız azaldıqca bunun ağır nəticələrini görməyə məhkum olacaq və uzun illər öz acınacaqlı vəziyyətini düzəldə bilməyəcək.
Tamamilə dövlətçilik maraqlarımızın əleyhinə yönələn bu siyasətdən geri çəkilməli, ölkədəki vəziyyətlə razılaşmayan və idealları, hədəfləri uğrunda ən ağır mübarizədən çəkinməyən, əliyalın polis qüvvələrinin, ağır texnikanın, silahların, repressiya aparatının qabağına çıxmaq cəsarəti göstərən bu oğulların səsi eşdilməli və onların igidliyi təşviq olunmalıdır. Unudulmamalıdır ki, onların hər biri sosial həyatımızın Mübariz İbrahimovlarıdır. Mübariz İbrahimov məğlub Azərbaycan ordusunun şərəf salnaməsini necə öz canı hesabına yazdısa, “Nida”-çılar da siyasi və sosial həyatda çoxsaylı partiyaların heç birinin bacarmadığı dəyanəti nümayiş etdirdilər. Bu dəyanət iqtidarın siyasi maraqlarına cavab verməsə belə sırf idealları uğrunda göstərdiyi şücaətə görə bu gənclər hörmətlə qarşılanmalı və ölkəmizin milli ruhunun boğulmasına imkan verilməməlidir.

Heydər Oğuz