Sabiq Daxili İşlər naziri və Dövlət Gömrük Komitəsinin sabiq sədri Tahir Əliyev son zamanlar barəsində səsləndirilən bir sıra ittihamlarla bağlı açıqlama yollayıb.

Xatırladaq ki, avropa.info-da T.Əliyevin videosu yayılmışdı. Sabiq nazirin cavab yazısını olduğu kimi təqdim edirik:

"Düzünü deyim ki, Laçın rayon icra başçısı Akif Səlimov haqqında KİV-də informasiyaların və mənim 1994-cü ildə yox, 1995-ci il yanvarın 9-dan, yəni Dövlət Gömrük Komitəsinin (DGK) sədri vəzifəsindən azad olunandan sonra Şuşanın və Laçının işğalı ilə bağlı aparılmış məhkəmə prosesindən video yazının sosial mediaya kimlər tərəfindən ötürülməsindən xəbərsizəm.

Qeyd edim ki, DGK-dan tutduğum vəzifədən azad olunandan sonra mənə qarşı AzTV-də güclü qara piar kampaniyası başladı. Televiziya işçiləri bu hərəkətləri ilə öz çirkin əməllərini də həyata keçirmək istəyirdilər. Mən istər televiziyada öyrədənləri, istərsə də öyrədilənləri heç vaxt ciddi qəbul etməmişəm. Ancaq bu verilişlərin birində çıxış edənlər arasında Akif Səlimovun etdiyi çıxış mənə çox təsir etdi.

Mən həmişə daxili işlər orqanlarında işləmişəm. Əvvəlcə Rusiyada Kemorovo vilayətində, sonradan isə Novosibirskdə Omsk Ali Milis Məktəbini qurtardıqdan sonra Moskvada DİN Akademiyasının I fakültəsini qurtarmışam. Akademiyada oxuyan dövrdə Azərbaycanın o vaxtkı daxili işlər naziri Aydın Məmmədov akademiyaya gəlmişdi və orada oxuyan azərbaycanlılarla gorüşürdü. Məni də ora dəvət etmişdilər. Aydın Məmmədovla təkbətək söhbət etdikdən sonra sual etdi ki, istəyərdiniz Azərbaycanda işləyəsiz? Mən də cavabımda bildirdim ki, baxarıq. 1988-ci ildə məlum Dağlıq Qarabağ hadisələrində Aydın Məmmədov Moskvaya akademiyaya mənə zəng vurdu və Qarabağda yaranmış gərgin vəziyyətdən danışdı. O, dedi ki, ora qətiyyətli bir adam lazımdır. Mən də torpağa bağlı insan kimi yaradılmış hər bir yaxşı şəraitdən imtina edərək, Dağlıq Qarabağa, Stepanakertə-indiki Xankəndinə getməyə razılıq verdim. Xankəndindəki fəaliyyətim isə hər kəsin gözü qabağında olub. Bu haqda bütün Dağlıq Qarabağ və ətraf rayonlarda yaşayan əhalinin hər biri bilir.
Poqasyan və “Krunk”çular ilə olan konfliktlərimdə qaranlıq heç nə yox idi. Onların planları azərbaycanlıları oradan sıxışdırıb çıxarmaq idi. Mən isə onların əməllərinin qarşısını almaq istəyirdim. Əksinə, hələ Ermənistandan gələn qaçqınları da ora yerləşdirmək niyyətində idim. Sonra onlar Moskvanın əli ilə məni Dağlıq Qarabağdan kənarlaşdırdılar. Məni oradan çıxarandan 2-3 gün sonra Xankəndində azərbaycanlılara qarşı kütləvi hücum oldu. Daha sonra məni Sumqayıta göndərdilər. Dağlıq Qarabağda və sərhəd rayonlarda vəziyyətin gərgin olduğunu dərk edərək, daim öz xahişimlə sərhəd rayonlarına gedirdim. 1989-cu ildə ən gərgin və qaynar nöqtələrdən biri olan Laçının Cicimli kəndi idi.

Haşiyə: O dövrdə Dağlıq Qarabağda baş verən hadisələri 2-3 cümlə yazmaqla təsvir etmək mümkün deyil. Bu hadisələri yaşayanlar və şahidi olanlar daha dəqiq bilirlər ki, baş verənləri hətta bir neçə kitaba yazmaq belə azlıq edər.

Həmin vaxt Aydın Məmmədovdan xahiş etdim ki, məni ora ezam etsin. Aydın Məmmədov da Laçın Milis Şöbəsinə göstəriş verdi ki, məni avtomat silahla təmin eləsinlər və mən ora bir neçə milis işçisi ilə getdim. Orada vəziyyət o qədər ağır idi ki, hətta demək olar hər gün atışma olurdu. Kənd sakinləri Mətləbin, yaşlı Çiçək xalanın və başqalarının cəsur hərəkətləri indiyə qədər mənim gözümün qabağındadır. Ən kritik məqamlarda Qazı dərəsi kəndindən Bal Fərəc köməyimizə çatırdı.

Adi bir faktı danışım. Eyni idman paltarında snayperlə silahlanmış bir dəstə Aşağı Cicimli kəndini atəşə tutdular. Biz başımızı səngərdən belə çıxara bilmirdik. Gözümüzün qabağında ermənilər heyvanları, toyuq- cücəni belə bir-bir snayperlə qırırdılar. Vəziyyət o dərəcədə gərginləşmişdir ki, daxili işlər nazirinin müavini Ramiz Məmmədov Cicimli kəndinə gəlmişdir və bir neçə gün orada qalmalı oldu. Bunları ki, A.Səlimov bilirdi.

Bundan başqa, 1992-ci ildə mayın 8-də Şuşanın işğalı ilə bağlı məqama toxunmaq istərdim. Həmin vaxt Şuşaya hücum olmuşdu, lakin oradakı vəziyyət barədə dəqiq məlumat olmadığı üçün 2 vertolyotla Qubadlıya gəldik, oradan da maşınlarla Şuşaya getmək istədik. Sarı Aşığın məqbərəsinə çatanda Laçının milis rəisi A.Səlimov bizə dedi ki, ora getmək mümkün deyil, Qayğı qəsəbəsini güclü atəşə tuturlar. Bütün təhlükələrə baxmayaraq, biz yolumuza davam etdik və axşam saatlarında Turşsuya çatdıq. Jurnalistlərdən Çingiz Mustafayev və Tahir Qarayev də bizimlə idi. Turşsuda məlum oldu ki, Şuşada artıq döyüşən qüvvə qalmayıb. Buna baxmayaraq, Rövşən Cavadov "OMON"çuların vəsiqələrini alıb, onları Şuşaya kəşfiyyata göndərdi. Bundan 20 dəqiqə sonra Elbrus Orucov Turşsuya gəldi və bildirdi ki, Şuşanı geri almaq üçün 40 hərbi texnika lazımdır. Həm döyüşən və həm də kəşfiyyata getmiş "OMON"çular xəbər verdilər ki, bütün strateji yüksəkliklər ermənilərin nəzarətinə keçib. Mən Türşsuda olan müşahidə məntəqəsindən vəziyyətin nə yerdə olduğunu Rəhim Qazıyevə çatdırdım və Elbrus Orucovla Laçına getdik. Laçın artıq Gorus tərəfdən toplarla atəş tutulurdu. Bütün bu müddətdə A.Səlimov və Arif Paşayevlə bir yerdə olmuşuq. Yaralıları mədəniyyət evinin zirzəmisinə daşıyırdıq. Müdafiə Nazirliyi Elbrus Orucova orada qoşunlara rəhbərlik etməyi tapşırdı. Və mən mayın 12-də Bakıya qayıtdım.

Bütün bu məsələlərin içində olan A.Səlimov mənə qarşı aparılan qara piar kampaniyasında həqiqətə uyğun olmayan yalan, böhtan və uydurmalar danışdı. Ən maraqlısı isə odur ki, A.Səlimovun müsahibəsi televiziyada gedəndən sonra bir neçə adama, o cümlədən də müsahibəni götürmüş jurnalistə etiraf etmişdir ki, Tahir Əliyevin Dağlıq Qarabağ və sərhəd bölgələrində əziyyəti çox olub. Mənə indiyə qədər onun bu addımı qaranlıq qalıb.

Mən özüm də video görüntünü sosial mediada görəndən sonra fikirləşdim ki, A.Səlimov tərəfindən bir reaksiya olmalıdı. Güman edirdim ki, kimsə onu müdafiə edərək müsahibə verəcək və mən buna təbii baxardım.

Düzü A.Səlimov məni çətin vəziyyətə saldı. Çingiz Qənizadənin dedikləri həqiqətə sığmayan uydurmalardır. Axı, Çingiz Qənizadə uydurmanın, yalanın da bir həddi olmalıdır?

O, mətbuata verdiyi açıqlamasında bildirir ki, Ayaz Mütəllibov başqa bir şəxsi daxili işlər naziri təyin etmək istəyirdi. Çingiz Qənizadəyə bildirmək istəyirəm ki, o dövrdə A.Mütəllibov artıq prezident deyildi və məni Yaqub Məmmədov nazir postuna təyin edib.
Eyni zamanda qeyd edim ki, mən tutduğum vəzifədən azad ediləndə Bakı və Sumqayıt əhalisinin bir hissəsi, AXC və DİN əməkdaşları, Respublika Prokurorluğu, başda Murad Babayev olmaqla müdafiəmə qalxmışdılar və DİN-nin qarşısında keçirilən etiraz mitinqində çıxışlar edirdilər.

Çingiz Qənizadə açıqlamasında deyir ki, “yəqin, Tahir Əliyev bunu xatırlayır”. Bəli, Ç.Qənizadə bunu xatlrlayıram, amma sizin dediklərinizin tam əksinə.

Xatırladım ki, həmin vaxt kabinetimdə A. Mütəllibovla heç bir danışıqlar olmayıb. Çünki A.Mütəllibov prezident deyildi. Orada müdafiəmə qalxan insanların bir tələbi olub, Tahir Əliyev işdən azad olunması ilə bağlı verilmiş fərman ləğv olunsun. Çox maraqlıdır ki, elə məni müdafiə edənlərdən biri və ya birincisi elə sən özün olmusan. Fərmanın dayandırılması haqqında televiziyada elan getdikdən sonra əynində narıncı rəngli dəri gödəkçədə, çəpik çalıb şadyanalıq edən sən deyildinmi? Məni təbrik edənlər arasında qucaqlayıb öpən sən deyildinmi? Nazirliyin önündə nümayişçilər qarşısında səsgücləndirici ilə çıxış edib, “lazım olsaydı, səhərə qədər burada yatıb, Tahir Əliyevi yerinə əyləşdirəcəydik” deyən, sən deyildinmi?

Bu suallar heç də təsadüfi deyil. Çingiz Qənizadənin diqqətinə çatdırım ki, dediyim faktlarla bağlı arxivimdə video görüntülər də var.
Yuxarıda qeyd etdiklərim bir daha sübut edir ki, Çingiz Qənizadənin dedikləri uydurma və yalandır. Onun sözləri heç də həqiqətə söykənmir və yaxın tariximizi təhrif edir.