Hakimiyyəti itirmək qorxusu ilə hər kəsə qarşı olan böyük hirs yaradıb

Daxili və xarici siyasi proseslərin inkişafından narahat olan Azərbaycan hakimiyyəti repressiyaları gücləndirmək yolunu tutdu. Təəssüf ki, hakimiyyət orqanları özləri də artıq alovlanmaqda olan etiraz dalğasını, getdikcə artan daxili və xarici narazılıqları repressiyaya üstünlük verməklə daha da gücləndirmiş olur. Tutulan yolun iflasa uğramış rejimlərin simasında uğursuzluğu isə göz qabağındadır.

Hakimiyyət hamıya qarşı hirslidir

Hakimiyyəti itirmək qorxusu ilə hər kəsə qarşı olan böyük hirs; Vəziyyəti sakit, ağıllı qiymətləndirmək bacarığı və hadisələrə adekvat cavab vermək qabiliyyəti itirilib

Ataların bir sözü var:”Hirsli başda ağıl olmaz!” Azərbaycanın hazırki rəhbərliyinin durumuna nəzər salsaq, bu deyimin nə qədər doğru olduğunu müşahidə edə bilərik. Bizim hakimiyyət bu gün yüz faiz səhv yoldadır, çünki hər kəsə və hər şeyə qarşı qəzəblidir. O, olduqca narahat və sözün əsl mənasında hirs və hikkəylə doludur. Bu vəziyyəti ilə hətta, qarşısına çıxan hər kəsi parçalamağa hazır olan vəhşı heyvanı belə xatırladır. Düşünülməmiş addımları və repressiyaları ilə başqalarından çox özünə zərər verdiyini, vəziyyətini daha da gərginləşdirdiyini isə düşünmək belə istəmir.
İqtidar Qərbə (Avropa və ABŞ) qarşı da çox qəzəblidir, çünki geosiyasi duruma, enerji layihələrindəki güzəştlərə və digər amillərə baxmayaraq, Qərb tədricən demokratik tələblərinin həyata keçirilməsi üçün təzyiqlərini artırır. O, Rusiyaya qarşı da qəzəblidir, çünki bu vaxta qədər avtoritar rejimlərlə həmrəylik nümayiş etdirən bu dövlət də prinsiplərinə xəyanət edərək , müxtəlif yollarla rəsmi Bakını cəzalandırmağa çalışır. O, Türkiyəyə və İrana qarşı da qəzəblidir, çünki Azərbaycanda hakim rejimin müdafiəsinə fəal surətdə qalxmırlar.
Hakimiyyətin ən böyük hirs və qəzəbi isə daxili qüvvələrə yönəlir. Öz sıralarını durmadan genişləndirən və itaətsizliyini, fəaliyyətini sürətlə artıran müxalifət təbii ki hakimiyyətin hədsiz qəzəbinə tuş gəlir. Hakimiyyətə əsas şoku isə kütləvi şəkildə müxalifətə qoşulan, sosial şəbəkələrdəki virtual etirazlarını vaxtaşırı real şəkildə təcəssüm etdirə bilən fəal gənclər yaşatdı.O, illərdir aşağıladığı, qorxutduğu, hakim elitanın rüşvətxorluğunun qurbanına çevirdiyi, oyuncaq kimi oynatdığı əhalinin müqavimət ruhunun qayıtmasından da çox narahatdır.
Nəhayət, o, öz məmurlarının özbaşınalıqlarından, tükənməz iddialarından da narahat və narazıdır.

Qorxu və qəzəb repressiyanı şərtləndirir

Hakimiyyəti itirmək qorxusu ilə hər kəsə qarşı olan böyük hirsi birlikdə vəziyyəti sakit, ağıllı qiymətləndirmək bacarığının və hadisələrə adekvat cavab vermək qabiliyyətinin qarşısını kəsir. Qorxu, narahatlıq və qəzəblə dolu olan istənilən insan isə ilk növbədə, əlinə dubinka,balta, çəkic keçirən kimi, qarşısına çıxan ilk insanı həyatından məhrum edə bilər. Dövlət idarəçiliyində isə bu cür zorakılıq və repressiya xüsusən yolverilməzdir və ikiqat təhlükəlidir, çünki onun nəticələri daha geniş ərazini əhatə etmiş olur. Təəssüf ki, biz bunları artıq müşahidə edirik.
Əgər ilk dövrlərdə hakimiyyət kütləvi həbsləri, cərimələri, məhkəmələri və digər xüsusi tədbirləri konkret olaraq baş vermiş hadisələrə (İsmayıllı, Binə, piketlər, mitinqlər, tətillər, və s.) görə aparırdısa, , Indi isə profilaktik məqsədlə geniş həcmli repressiyalara, həbs və məhkəmələrə start verilib. Bu halda, həmişə olduğu kimi, hakimiyyət nə qanunlarla hesablaşır, nə də sağlam düşüncə nümayiş etdirir.
Repressiya siyasətinə tələbatın yaranması yenidən bu işlərdə təcrübəli kadr kimi "boz kardinal"-I gündəmə gətirdi. Bu insan sıfırdan böyük qlobal ssenarilər yaratmaq, terror hücumlarını, dövlət çevrilişlərini ifşa etmək qabiliyyətinə malikdir. Bəlkə də o, hökumətdə bütün bu “çirkli işlər”I ustalıqla və müvəffəqiyyətlə həyata keçirə bilən yeganə şəxsdir.
Bu texnologiya isə sadə və sərfəlidir. Fəal gəncləri həbs etməyə, hər şeydən öncə NİDA hərəkatını parçalamağa səbəb lazımdır? –Buyurun! Dərhal etibarlı insan hüquq müdafiəçilərinin və muzdlu jurnalistlərin vasitəsi ilə cəmiyyətdə belə fikir yaradılır ki, bu təşkilat Amerikadan maliyyələşərək ölkədə qarışıqlıq yaratmaq fikrindədir. Gənclərin həbslərinə qanuni don geydirmək kompaniyasına start verilərkən isə dərhal Azərbaycan hakimiyyətinin bütün oponentləri üçün xarakterik olan narkotik və silah ehtiyyatları yada düşür. Bütün bunlardan sonra isə siyasi arenaya “Boz Kardinal”ın özü çıxır və acıqlı şəkildə ictimai fikrə öz versiyasını diqtə edərək ABŞ-NİDA əlaqələrini gündəmə gətirir və NİDA-nın simasında bütün müxalifətə hədə-qorxu dolu atmacalarını ünvanlayır. Mövcud olmayan dövlət çevrilişinə real don geyindirməklə hakimiyyət orqanları gələcəkdə baş verəcək repressiyalara da haqq qazandırmış olur. İqtidar bununla repressiyaların əhatə dairəsini genişləndirmək niyyətini də gizlətmir.
İndi isə gənc fəalların yeni prinsip əsasında həbsi reallaşdırılır-əvvəl tuturlar, sonra cinayət tapırlar. Müxalifət partiyaları olan Müsavat və AXCP fəallarına qarşı repressiya gücləndirilir. Medyaya qarşı müxtəlif təzyiqlərə başlanır. Axı , Azərbaycanı bütün bunlar olmadan da təsəvvür etmək mümkün deyil. Bütün qanunların pozulması bahasına olsa da yeni yaradılmış və tez bir zamanda cəmiyyətdə populyarlıq qazanmış “EL” hərəkatının icarəyə götürdüyü ofisdən heç bir real səbəb olmadan çıxarılması da təzyiq formalarından biri olaraq dəyərləndirilməlidir. Nəhayət, Facebook sosial şəbəkəsi və onun fəal istifadəçilərinə qarşı real hücumlara başlanır. Sadə vətəndaşların həbslərini sosial şəbəkələrdəki guya təhqir dolu fikirlərlə əsaslandıran hakimiyyətin görəsən, internetə də senzura qoymaq fikri yoxdur ki?

Qəddar hakimiyyətin perspektivi yoxdur

Əslində, 20 ildə ilk dəfədir ki, hakimiyyət nə ölkə daxilində, nə də xaricdə aydın və müvafiq dəstək olmadan, seçkiyə gedir. Həbslər – seçki kompaniyasında heç də effektli vasitə deyil. Repressiya - siyasi perspektiv təmin etmək üçün heç də ən yaxşı yol deyil. Yalnız və yalnız qəzəblə-öz xalqına və bütün dünyaya qarşı yönəlmiş qəzəblə isə uzağa getmək olmaz.
Qorxudan böyümüş gözləri ilə ətrafındakı hər kəsi düşmən kimi görən hakimiyyət orqanları özləri də dərk etmədən ağılsız repressiyaları ilə ən böyük düşmənlərini özləri yaradırlar. Nəticədə isə nə baş verir? Son 10 illik məğlubedilməz xarici və daxili siyasəti, görünməmiş uğurları barədə nağılların yorulmadan və uslanmadan rəsmi təbliğat maşınında beyinlərə yeridilməsini sanki bir kənara qoyub, əslində iç üzünü göstərmiş oldu. Və birdən-birə özünü düşmən əhatəsində gördü. Sən demə, ABŞ-dan da, Rusiyadan da, Avropa Birliyindən də, İrandan da , hətta Türkiyədən də dövlətimizə, müstəqilliyimizə qarşı təhlükələr mövcuddur. Həmin təhlükələr vətəndaşlardan da gəlir, hətta hakimiyyətin öz daxilində də təhlükə var.
Bütün bunlar nə deməkdir? Məgər, sizdən başqa hakimiyyətə heç kim iddialı ola bilməzmi? Bu ölkə yalnız sizing xüsusi mülkiyyətinizdir? Həbsxanaları doldurmaqla sosial narazılıqların və cəmiyyətdəki gərginliyin qarşısını almaq mümkün deyil - bu, xüsusilə siyasi iflas mərhələsində olan hakimiyyətə aiddir. Əgər seçkiyə qədər zamanı durdursaq , bu qalibiyyətin təmin edilməsi heç də ədalətli görünmür. Bəs seçkidən sonra nə baş verəcək? Bəlkə , bütün əhalini satqınlıqda günahlandırıb "xalq düşməni"damğası vuracaqsınız? Cənablar, bəlkə bir daha fikirləşəsiniz? Artıq 21-ci əsrdə yaşayırıq və belə siyasət tam uğursuzluqla nəticələnə bilər.Doğru kursa yönəlmək üçün isə şans həmişə var!

“Siyasət şöbəsi”