Ədalət Quliyev: “Mən vaxtilə başımdan travma, qolumdan isə güllə yarası aldığım üçün, bu gün də özümü olduqca pis hiss edirəm”
Ölkəmizdə sosial müdafiəyə ehtiyacı olanların sosial müdafiəsinin gücləndirilməsi, hər kəsin üzləşdiyi problemin həlli, zaman-zaman dövlət-hakimiyyət orqanlarının diqqət mərkəzində olub. Başlıca məqsəd, həmin şəxslərin dövlət qurumlarına olan inamını daha da artırmaq, vətəndaş giley-güzarını aradan qaldırmaqdır.
Amma, təəssüf doğuran hal odur ki, Tovuz rayonu Qovlar şəhəri Sabir küçəsi ev-14 ünvanında yaşayan 2-ci qrup əlil, hansı ki, daha çox sosial müdafiəyə ehtiyacı olan Quliyev Ədalət Məmməd oğlu da, bu gün elə bir olayla üz-üzə qalıb ki, gəl görəsən. O, üzləşdiyi problemin həllinə hələ də nail ola bilmədiyi üçün, bir neçə gün bundan əvvəl redaksiyamıza üz tutmağa məcbur olur və ünvanladığı şikayət ərizəsində yazır ki, “mən 1999-cu ildə həqiqi hərbi xidmətə getdim və həmin ilin oktyabr ayında Füzuli rayonunun 5-ci post adlanan ərazisində qolumdan güllə yarası da aldım. Baş verən hadisədən sonra, məni Bakı şəhəri “Papanin” adı ilə tanınan ərazidəki hospitala göndərdilər və orada onbir ay müalicə də aldım. Üzünmüddətli müalicədən sonra hərbi hissəyə qayıtdım və çox keçmədi ki, məni evə buraxdılar. Az sonra isə, Tovuz rayon TSEK-dan mənə 3-cü qrup əlillik dərəcəsi verdilər. Həmin vaxt komissiyanın Çingiz adlı həkimi məndən pul istədi ki, “gəl sən razı ol, sənə 2-ci dərəcə əlillik verək. Pul verməsən, o halda sənə həmin dərəcəni verə bilməyəcəyik” dedi. Çingiz həkimin istədiyi pulu verə bilmədiyim üçün, komissiyanın qərarı ilə mənə 2007-ci ildə 3-cü dərəcə əlillik verdilər. Amma, bir-iki il keçdikdən sonra, daha dəqiq desəm 2009-cu ildə isə mənə 2-ci qrup əlillik dərəcəsi verdilər. 2012-ci ildə təkrar komissiyadan keçərkən 2-ci qrup əlillik dərəcəmi yerində saxladılar. 2013-cü ilə gəldikdə isə, Tovuz TSEK-nın üzvü olan Şəfəq xanım, məndən 400 manat pul istədi və bildirdi ki, “sən istənilən pulu ver, sənin 2-ci qrup əlillik dərəcəni bərpa edək”. Pulum olmadığı üçün, həmin vaxt istənilən məbləği verə bilmədim və belə bir səbəb üzündən də, təkrar mənə 3-cü qrup əlillik dərəcəsi verdilər.
20 dekabr 2015-ci il tarixdə, Tovuz rayon TSEK-dan məni Bakı şəhərinə komissiyaya göndərdilər. Elə ki, Bakı şəhərində komissiyada oldum, o halda bildirdilər ki, “hələ sənin sənədlərin bizə gəlməyib”. 05 yanvar 2016-cı ilə qədər gözləsəm də, təkrar bildirdilər ki, “hələ də sənədlərin gəlməyib”. Elə ki, 06 yanvar 2016-cı il tarixdə təkrar komissiyada oldum, o halda mənə bildirdilər ki, “sənə beş illik 3-cü qrup əlillik dərəcəsi verilib”. Hansı ki, mən təkrar komissiyadan keçməli idim və səhətimdəki problemim də müəyyən olunmalı idi. Mənə bir kimsə baxmadan və çöldən-çölə komissiyanın qərarı ilə 3-cü qrup əlillik dərəcəsi yazıblar. Hansı ki, mən vaxtilə başımdan travma, qolumdan isə güllə yarası aldığım üçün, bu gün də özümü olduqca pis hiss edirəm. Həqiqi hərbi xidmətdə olarkən soyuq yerlərdə o qədər yatmışam ki, hal-hazırda həmin günlərin ağrı-acısını çəkirəm. Yəni böyrəklərim, orqanizmimin çox hissəsi ağrıyır.
Hərbi xidmətdə olarkən aldığım güllə yarası ilə bağlı əməliyyat olunduğumdan, üç dəfə “narkoz” qəbul etmişəm və dörd gün ərzində ayılmamışam. Belə bir səbəblər üzündəndir ki, hal-hazırda danışığımda müəyyən qüsurlar da əmələ gəlib. İndi istəyim ondan ibarətdir ki, məni təkrar müayinədən keçirsinlər və 2-ci qrup əlillik dərəcəmi bərpa etsinlər.
Onu da qeyd edim ki, əlillik dərəcəsi olanlar on il müddətinə komissiyadan keçdikdə, həmin şəxslərə ömürlük əlillik dərəcəsi verilir. Mən isə düz 15 ildir ki, təkrar komissiyalardan keçirəm, amma mənə belə bir dərəcəni vermirlər. İndi anlaya bilmirəm ki, təkrar komissiyadan keçmədən çöldən-çölə mənə 06 yanvar 2016-cı il tarixdə beşillik 3-cü qrup əlillik dərəcəsini niyə veriblər”.
Bütün bunlar sağlamlığını bu Vətən, bu torpaq uğrunda itirən Quliyev Ədalət Məmməd oğlunun etdiyi giley-güzarıdır. O, “axı, mən nə etmişəm? Bəziləri həqiqi-hərbi xidmətdən yayınmağa çalışanda, mən könüllü hərbi xidmətə yola düşmüşəm və mənfur qonşumuz olan erməni əsgərləri ilə üz-üzə də dayanmışam. Çünki, mənim qəlbimdə xalqıma, torpağıma bağlılıq hissi, bir Vətən sevgisi var. Mən həmin sevgini, həmin istəyi heç vaxt gizlədə bilməzdim” deyir. Tovuz TSEK-nın “insaflı komissiya üzvləri”, mənə verilən 2-ci qrup əlillik dərəcəsini mənə çox gördülər, həmin dərəcəni əlimdən də aldlar”.
Bundan əlavə o, onu da qeyd edir ki, “sağlamlığımı bu Vətən yolunda itirsəm də, bu Vətənin Qovlar şəhərindəki yerli vəzifə sahibləri, mənim torpaq sahəsi, yaxud da mənzillə təminatıma hələ də biganə yanaşmaqdadırlar. Düzdür, şəhər bələdiyyəsinin rəhbərliyi mənzillə təminatıma söz versə də, onun vəd etdiyi günlər hələ ki qurtarmaq bilmir. Artıq indi başa düşürəm ki, onun vədləri məni aldatmaqdan başqa bir şey deyil”.
Bəli, bu bir Vətən övladının üz-üzə qaldığı problemlər, yaşadığı anlardır. Axı, biz niyə belə olmalıyıq? Niyə, bu torpağı sevəni, bu torpağı bağrına basanı qapılarda, vəzifə sahiblərinin qəbullarında gözlətməliyik? Odur ki, sualı bizdən, cavabı isə Qovlar şəhərinin bəzi vəzifə sahiblərindən...
Problemin varlığını diqqətdə saxlayacağıq.

Cəfər
gundemxeber.az