Amma, bu gün nə etmək olar? Nə hədər ki, haqq var divan yoxdur, deməli Məmmədovlar ailəsinin problemləri də, elə problem olaraq qalacaq

Hələ bir müddət bundan əvvəl redaksiyamıza üz tutan və üzləşdiyi haqsızlıqların, çoxsaylı qanunsuzluqların ictimailəşməsinə də çalışan, Ağcabədi rayonu Həzi Aslanov küçəsi ev-224 ünvanında yaşayan Məmmədov Nuşirəvan Məhərrəm oğlunun problemlərini işıqlandırdıqca, o halda düşünürdük ki, qısa zaman kəsiyində aidiyyəti qurumlar Məmmədovlar ailəsinin dərdinə şərik olacaq, problemlərinin həllinə də çalışacaqlar. Amma, atalar demişkən “sən saydığını say, gör fələk nə sayır” məsəli, rəzil günə salınan ailənin problemləri həll olunmadıqca, bir daha özünü təsdiq etmiş oldu.



Çünki, “Gündəm Xəbər”in redaksiyasına yenidən üz tutan və üz-üzə qaldıqları problemlərdən heç birinin həllinə, hələ də nail ola bilməyən Nuşirəvan Məmmədov yazır ki, “mən aidiyyəti qurumlara, müxtəlif vəzifə sahiblərinə 1005-ci ərizəmi yazsam da, bu günə qədər də heç bir nəticə yoxdur. Biz bilmirik ki, dərdimizi kimə çatdıraq, kimə söyləyək, kimə nə deyək!. Bu qədər haqsızlıq, bu qədər ədalətsizlik olarmı? Böyük oğlumuz Elnur Məmmədovu həqiqi hərbi xidmətə yola saldıq, 1996-cı ildə ona heç bir əsas olmadan 13 il həbs cəzası verdilər. Cəzaçəkmə müəssisəsində Elnura zəhərli iynə vurub öldürdülər və 27 iyun 2003-cü il tarixdə bizdən 115 dollar pul alıb, onun meytini 28 iyun 2003-cü il tarixdə ailəmizə satdılar. Üz-üzə qaldığımız belə bir faciənin varlığı azmış kimi, şəxsi mülkiyyətimizdə olan darvazamızı isə, Ağcabədinin hüquq-mühafizə orqanı əməkdaşları darmadağın etdilər və bir hissəsini də oğurladılar. Hansı ki, darvazamızın yerləşdiyi ərazidə qonşumuz tərəfindən zəbt olunmuş torpaq sahəsi, qarşı tərəfin hesabına iki metr açılmalı idi. İki metrlik torpaq sahəsi hələ də həllini tapmadığından, bu gün də mübahisə predmeti olmaqdadır. Buna səbəb, aparılan araşdırmaların bitərəfli qaydada aparılması və qanunlarımızın aliliyinə məhəl qoyulmamasıdır. Elə ki, icra şöbəsi əməkdaşlarından qanunun aliliyini tələb etdik, o halda mərhum prezidentimiz Heydər Əliyevin birbaşa imzası ilə verilmiş və 2001-ci ildən YAP-nın üzvülük vəsiqəsini daşıyan (üzvülük vəsiqəsi №145157) həyat yoldaşım Nazilə Əhmədova ilə bərabər, məni də döyüb xəstəxanalıq etdilər.



Bundan əlavə, kiçik oğlumuzu yeddi nəfər oğurlayıb Beyləqan meşələrinə gedən yolun kənarında döyüb elə bir vəziyyətə salırlar ki, heç cür tanınmaz olur. Çox keçmir ki, onu darvazamızın qarşısına da atıb gedirlər. Təəssüf doğuran hal o oldu ki, baş verən hadisə ilə bağlı Ağcabədinin “sudebnı” həkimi Azər Soltanov, rayon polis şöbəsinin müstəntiqi Yaşar İsgəndərov, prokuror Salman Səmədov və rayon məhkəməsinin sədri Xanlar Fərhadov, hadisə iştirakçıları ilə bağlı heç bir cinayət işi açmadılar, sadəcə olaraq Səbuhi Soltanov adlı şəxsi məhkəmənin hökmü ilə 500 manat cərimə etdiriib sərbəst buraxdılar”.

Nuşirəvan Məmmədov onu da yazır ki, “bu cür qanunsuzluğa, bu cür ədalətsizliyə dözə bilmədiyimizdən, artıq özümüzü intihar etmək istəyirik. Onu da başa düşə bilmirik ki, bizim ailəyə qarşı belə bir haqsızlıqların kökündə nələr dayanır? Başımıza gətirilən müsibətlərin sifaişçisi kimlərdir? Məni iki dəfə şərləyib içəri atmağa cəhd ediblər, amma alınmayıb. Bu gün biz başa düşə bilmirik ki, şikayətimizi hara və kimə ünvanlayaq?”.

Bəli, bu bir ailənin faciəsi, yerə-göyə sığmayan dərdidir. Çünki, zülm çəkib övlad böyüdən, sonra isə övladlarının faciəsindən od tutub yanan Məmmədovlar ailəsi, bəlkə günahkarları lazımınca cəzalandıra bilsəydilər, o halda müəyyən qədər təskinlik də tapa bilərdilər. Amma, bu gün nə etmək olar? Nə hədər ki, haqq var divan yoxdur, deməli Məmmədovlar ailəsinin problemləri də, elə problem olaraq qalacaq.

Açıqlamada adı çəkilən şəxslərin də mövqeyini dinləyə bilərik.

“Gündəm Xəbər”