Türkiyənin millətçi qanadı ölkəmizdə yeni
qüvvəyə “stavka” edir: şok plan və yeni adlar

Azərbaycanda bütün siyasi ehtirasların oktyabrın 9-na planlaşdırılan prezident seçkilərinə kökləndiyi indiki mərhələdə bəlkə də bu mövzu aktual görünməyə bilər. Hər halda bu gün ölkənin siyasiləşmiş təbəqəsini daha çox Milli Şura, onun vahid namizədi Rüstəm İbrahimbəyovun qeydiyyata alınıb-alınmaması və bu qəbildən olan digər suallar daha çox maraqlandırır. Təbii ki, bütün bunlar təbiidir-ölkə növbəti beşillik üçün yeni prezidentini seçməyə hazırlaşır və bu səbəbdən də diqqətlərin daha çox seçkiylə bağlı projelərə yönəlməsi təbii sayıla bilər. Bu yazıda bizi maraqlandıran isə bu dəfəki seçkilərlə bağlı Azərbaycanın narazı elektoratında yeni streotiplərin özünü göstərməsidir.
Bu ilk növbədə əvvəllər ümumiyyətlə qəbul olunmayan Rusiya faktorunun narazı kəsimin yeni ümid işığı kimi görünməsidir. Dəyərli oxucu unutmamış deyil ki, (əslində üstündən çox zaman da keçməyib-red) hələ bir neçə il bundan öncə kiminsə Rusiyanın adamı olaraq Azərbaycan müxalifətiylə əməkdaşlıq etməsi mümkünsüz idi. Kremlin bununla bağlı çoxsaylı cəhdlərinin hər dəfə iflasa uğraması da bunun bariz nümunəsi sayıla bilər. Amma bu baxımdan 2013 çox fərqli bir seçki ilidir. Bəli, artıq Rusiyanın siyasi dairələri ilə təmaslarının danılmaz olduğu Rüstəm İbrahimbəyovun ənənəvi Qərbyönümlü Azərbaycan müxalifətinin vahid namizədi kimi təsdiqlənməsi bir çox mətləblərdən xəbər verir. İlk növbədə bu o deməkdir ki, hər zaman hakimiyyətə qarşı mübarizədə ABŞ-a və Qərbə güvənən ənənəvi müxalifət necə deyərlər “ümidlərinin suya düşdüyünün” fərqindədir. Qərb indiki halda Azərbaycan hakimiyyətilə daha canfəşanlıqla əməkdaşlıq edir, nəinki həmin hakimiyyətin əleyhdarları ilə.
Belə olan halda Azərbaycan müxalifəti özünü taleyin ümidinə buraxılmış vəziyyətdə hiss edir. Amma Azərbaycan hakimiyyətinə qarşı şimaldan yeni cəbhənin açılması və Rusiyanın builki seçkilərə fərqli baxış açısından baxması sitiusiyanın fərqliliyini ortaya qoyur. İndi reallıq bundan ibarətdir ki, Rusiya bütün Azərbaycan müxalifətinin öz adamının ətrafında birləşdirməyi bacarıb. Bu namizədin seçkilərdə iştiraki, iştirak edəcəyi halda böyük dəstək qazanacağı və qələbəsini təsdiqləyə biləcəyi gələcəyin söhbəti olsa da bəribaşdan çox ciddi nəticələrin çıxdığı siyasi mənzərə ilə üz-üzəyik. Bu mənzərə ondan ibarətdir ki, Rusiya faktoru Azərbaycan siyasətinə təsir etmək baxımından xüsusi çətinlik çəkmədən daha bir rçaqı qazanmış oldu – Azərbaycan müxalifəti. Bu isə, ölkəmizdə bu və ya digər şəkildə maraqları olan planetin bütün güc mərkəzləri tərəfindən narahatlıqla qarşılanır. Konkret olaraq Qərbə gəldikdə, hələlik onlar narahatlıqlarını açıq şəkildə göstərməsələr də bu, heç də narahatlığın ümumiyyətlə olmaması anlamına gəlmir. Sadəcə olaraq mümkündür ki, Qərb Azərbaycandakı 2013 ssenarisini hansı nəticələr verəcəyindən təfərrüayı ilə xəbərdar olduğundan önləyici tədbirlərə lüzum görmür.
Böyük ehtimalla biz bu kimi preventiv tədbirləri seçkilərdən sonrakı dövrdə görəcəyik. Müşahidə edilən və anonsu verilən dəyişiklik siqnallarından biri də qonşu Türkiyədən gəlməkdədir. Xatırladaq ki Türkiyə Azərbaycana siyasi təsir göstərmək gücündə və mənəvi imkanında olan yeganə dövlət olmasına baxmayaraq, bu üstünlüyündən heç zaman səmərəli şəkildə istifadə edə bilməyib. Təbii ki, bunun da bir sıra byektiv və subyektiv səbəbləri var – mövzumuz bu olmadığından bu haqda söz açmayacağıq. Bəhs etmək istədiyimiz mövzu son günlər ölkə mətbuatında Türkiyənin milliyyətçi kəsiminin Azərbaycanda yeni siyasi güc mərkəzin yaratmaq yönündəki fəaliyyətləridir. Bununla bağlı redaksiyamıza məlumat verən mənbənin sözlərinə görə, Türkiyədəki milliyyətçiləri buna vadar edən bir sıra daxili və xarici amillər var: “Bu abillər sırasında təbii ki, milliyyətçilərin Türkiyədəki sıxışdırılması və sıradan çıxarılması dayanır. Məlumdur ki, Ərdoğan hakimiyyətə gəldiyi ilk gündən Türk milliyyətçiliyinin əsas bazası olan “Dərin dövləti” sıradan çıxarmağa nail olub. Azərbaycanda da böyük hörmətlə anılan müasir türk millətçiliyinin əsas dayaqlarından biri sayılan Vəli Küçükpaşanın və digər onlarla generalın həbsə alınması millətçilərin Türkiyədəki fəaliyyət coğrafiyasını nəzərə çarpacaq dərəcədə daraldıb. Düzdür, onların tam olaraq sıradan çıxarılması mümkün olmayıb, amma artıq həmin güclər böyük mənada Türkiyə siyasətinə təsirlərini itirib. Çoxsaylı cəhdlərə baxmayaraq, onlar bu günə qədər özlərini Türkiyədə reabilitasiya edə bilməyib. Odur ki, həmin güclərə ayaqda durmaq üçün Türkiyədən kənarda siyasi fəaliyyət arenası lazımdır. Etiraf edək ki, bu məqsəd üçün Azərbaycan ideal məkandır”. Əldə etdiyimiz məlumatlara görə, Türkiyənin milliyyətçi kəsimi burada oturuşmuş güclü system yaratmaq məqsədi ilə artıq ölkəmizdəki siyasi təşkilatlarvə fərdlərlə təmaslara başlayıb. Əsasən mərhum Əbülfəz Elçibəyin liderliyini qəbul edən düşərgəyə müraciət olunur. Hazırda Mirmahmud Mirəlioğlu, İsgəndər Həmidov, Fərəc Quliyev, Qüdrət Həsənquliyev və digərləri ilə danışıqların aparıldığı bildirilir. Danışıqlarda fəal tərəflərdən biri isə Əbülfəz Elçibəyin qardaşı oğlu Hürrü Əliyevdir. Daxil olan məlumatda bildirilir ki, onun rəhbərlik etdiyi “Vahid Millət dövlətçiliyə dəstək ictimai birliyi” sözügedən projeni reallaşma məntəqələrindən biri kimi düşünülür. Hürrü Əliyevin bu yaxınlarda mətbuata açıqlama verərək, siyasi partiya edəcəklərini bəyan etməsi də məhz həmin planın tərkib hissəsidir.Seçkilərdən sonraya planlaşdırılan təsis qurultayında Azərbaycan siyasətinə yeni güc mərkəzinin təqdim olunması nəzərdə tutulub. Plana görə, Elçibəyçi düşərgənin pərən-pərən düşmüş ünlü simalarının məhz həmin partiyadabir araya gələcəyi gözlənilir. Təbii ki, bütün bunları reallaşdırmaq, bu sətirləri yazmaq qədər asan deyil. Ən azından buna oxşar cəhdlərin çoxluğu və bir-birinin ardınca iflası yeni projeyə ümidsiz yanaşmanın şərtləndirir. Bununla belə Türkiyədən gələcək dəstəyi təkcə mənəvi olmayacağı, özündə həm də siyasi fəaliyyət üçün təməl şərtlərdən olan maddiyyatı da ehtiva edəcəksə, bu zaman ciddi nələrsə gözləməyə dəyər. Odur ki, hələlik bizə yalnız ştrixləri bəlli olan bu ”siyasi çertyoj” haqda qəti fakir bildirmək çətindir. Bütün bunların seçkidən sonrakı dövrə planlaşdırıldığını nəzərə alsaq, hələ qarşıda kifayət qədər vaxt var. Hələliksə Azərbaycan siyasətində vahiməli “şimal küləyi” əsməkdıdir.

Orxan Həsənli