Seçki faktoru, ABU üzərində dava, adam oğuluğu ilə məşğul olan şəbəkə

Mahiri deyil Mahirləri oğurlayıblar, Azərbaycan xalqının mentalitetinə xas
olmayan iyrənc metodlarla insanları qorxunun, dəhşətin girovuna çevirməyə
cəhd göstərirlər, utanmadan, həyasızcasına dövlət başcısını aldadırlar

Mahir Abdullayevin oğurlanması ilə bağlı qaldırılmış cinayət işinin istintaqının aparılmasında külli miqdarda diqqəti cəlb edən şübhəli məqamlar mövcuddur. Komitədə belə bir ehtimal var ki, istintaq həqiqətən də reallığa uyğun olmayan versiyalar üzərində istintaq hərəkətləri aparır.
Bu versiyalardan biri ondan ibarətdir ki, 13.10.2003-cü il tarixdə prezidentliyə namizəd Cənab İlham Əliyevin Respublika stadionunda seçicilərlə görüşü günü dövlət başçısının əleyhinə provakasiya baş verilməsinə dair ehtimallar üzərində baş sındırır. Güya tədbirin başlanmasına az vaxt qalmış M.Abdullayevin rəhbərlik etdiyi müəlllim-tələbə kollektivi stadiona daxil olarkən naməlum, özlərini universitetin tələbələri kimi qələmə verən şəxslər dövlət başçısının əleyhinə şuarlar səsləndiriblər, hətta mühalifət liderlərindən birinin adını çəkərək qışqırıblar. Bu zaman Mahiri axtarıblar, amma ondan xəbər çıxmayıb. Elşad Abdullayevə zəng ediblər və insindent barədə məlumat verərək qarışıqlıq salanları tanımadıqlarını deyiblər. M.Abdullayevin hadisə yerində olmadığını eşidən rektor E.Abdullayev özu stadionun qarşısına gəlib və danışıqlar apardıqdan sonra tələbələrin tədbirə qatılmasına nail olub.....Elə həmin günü M.Abdullayev yoxa çıxıb. Güya həmin görüşdə baş verən provakasiyadan sonra M.Abdullayev yoxa çıxıb. Misal çün komitənin İTQ-nun uzvləri 13.10.2003-cü il tarixdə prezidentliyə namizəd Cənab İlham Əliyevin Respublika stadionunda seçicilərlə görüşü günü həmin tədbirdə iştirak etmiş ABU-nun bir sıra müəllimləri ilə görüşüb, söhbətlər aparmışdırlar. Məlum olmuşdur ki, əslində həmin görüş zamanı ümumiətlə heç bir insindent baş verməyib, M.Abdullayevin stadionda olmamasına baxmayaraq E.Abdullayev şəxsən özü tədbirdə digər rektorlarla bərabər iştirak edib. Yəni ən böyuk yalanlardan biri də ondan ibarətdir ki, heç kim E.Abdullayevə telefon zəngi açıb onu stadionun qarşısına çağırmayıb.Bu absurddur, cəfəngiyatdır. Ən azından xüsusi xidmət orqanlarında çalışmış hər bir şəxsə məlumdur ki, dövlət başçısının iştirak etdiyi bu kimi tədbirlərdə xüsusi texnoloji proqramlar vasitəsilə vacib personanın ətrafını təşkil edən radiusda abonentlər ixtiyarlarında olan əlaqə saxlama vasitələrdən istifadə etmək məhrumiyətinə məruz qalırlar. Amma Aərbaycan gerçəkliklərini nəzərə alaraq bu gipotezə üzərində prinsipiallıq nümayiş etdirmək fikrində deyiləm, 10 ilə yaxın oğurlanmış bir ailə başçısının istintaqı aparılan bir məmləkətdə yuxarıda qeyd etdiyimiz mühafizə sistemi də bir neçə saatlıq tətbiq olunmaya bilərdi. Amma fakt budur ki, stadionda heç bir təxribat baş vermədiyi halda kimlər isə bu şayənin içtimayət arasında səslənməsinə böyük səylər göstərmişdir, ən əsası isə bu şayəyə daha yuxarı instansiyaları inandırmağa çalışmışdır.
Yəni M.Abdullayevin oğurlanması prosesi qabaqcadan düşunülmüş bir əməliyyat tədbiri olmuşdur. 13.10.2003-cu il tarixdə Mahirin oğurlanması üçün məntiqlə təhlil etsək həqiqətəndə cox əlverişli bir gün hesab oluna bilər. Soruşa bilərsiniz hansı səbəblərdən ? Ən vacib səbəblərdən biri odur ki, həmin dövrlərdə artıq respublikada müəyyən qüvvələr arasında başı bəlalı ABU-ni inhisara almaq uğrunda amansız mübarizə başlamaqda idi. Amma nəzərə almalıyıq ki, bu inhisarçılıq işğalı ilk anlarda məharətlə maskalanmış şəkildə aparılırdı. Universitetə sahib çıxmaq istəyən şəxslər E.Abdullayevin nufuzundan, respublikanın birinci şəxsinə şikayət etmək üçün çevrəsindən istifadə edə biləcəyindən ehtiyat edirdilər. Bəzi qüvvələr universiteti satın almaq təklifi ilə çıxış edirdilər, digərləri kənardan universitetə mümkün hucumlardan müdafiə olunmaq üçün cəmiyyətdə yüksək mövqe tutan şəxslərin simasında forpost təklif edirdilər, başqaları universitetdə ardıcıl yoxlamalar aparmaqla, təhsil ocağının fəaliyyətini iflic vəziyyətə salıb, bununlada universitet sahibinə başa salırdılar ki, onların razılığı olmadan universitet fəaliyyət göstərə bilməz, bəziləri hətta universitetin onlara məxsus olduğunu vurğulayaraq təhsil ocağının təhfil verilməsini tələb edirdilər, bu qüvvələrdən fərqli olaraq elə qüvvələr vardır ki, bunlar artıq daha radikal metodlardan yararlanaraq universiteti öz qanadlarının altına almaq istəyirdilər. Misal üçün bu qüvvələr rektorun ətrafında olan şəxsləri sözün əsl mənasında oğurlayaraq, professordan külli miqdarda pullar alırdılar, elə qüvvələrdə var idi ki, digər klanlardan fərqli olaraq daha çox fəallıq göstərib artıq öz adamlarını universitetdə yüksək vəzifəyə təyin edərək təhsil ocağının təsisçiliyin tələb edirdilər, bəziləri ümumiətlə universiteti sökməklə şantaj edirdilər. Lakin diqqət yetirin oğurlanan insanalar geri qaytarılırdı, universitet sökülmürdü, təsisçilik rektorun əlindən zorla alınmırdı. Yəni rektora əzələ nümayiş etdirilirdi, hədə qorxu gəlinirdi, şantaj olunurdu amma butun bu təziklər ayrı ayrı vaxtlarda pik nöqtəsinə çatmırdı. Səbəb ? Heç kim üçün gizlin deyil ki, ABU - nun rektoru istər respublika daxilində, istərsədə respublika hududlarından kənarda kifayət qədər tanınmış bir şəxs idi. Rektor içtimayət arasında tanınmağı ilə bərabər respublikanın tanınmış, nufuzlu insanları ilə də şəxsi tanışlığı haqqında da kifayət qədər məlumatlara malikik. Belə olan vəziyyətdə rektorun qardaşı oğurlanacağı halda respublikanın birinci şəxsinə baş vermiş cinayətlə bağlı məlumat veriləcəyini heç kim, xüsusilə Mahiri oğurlamağa hazırlaşan insanlar şübhə etmirdilər. Oğurluğu təşkil edən insanlar nə qədər qüdrətli olsalar belə bu kimi riski etməyə cürət etməzdilər. Nəvaxtsa bu oğurluq faktı ilə bağlı onlara ən yuksək instansiyalardan veriləcək mümkün suallara əsaslı, güclu arqumentlərlə izahat verilməsinə haırlıq görmək tələb olunurdu. Bunun üçün rektorun iqtidara “ xəyanət etməsi,” qardaşı Mahirin isə “muhalifətdə təmsil olunaraq dövlət çevrilişində iştirak etmək” senarisinin yazılması mütləq xarakteri daşıyırdı. Artıq əsas hazırlıqlar görüldüyündən Mahiri oğurlamaq olardı. Bir anlıq 2005-ci ilin fevral ayında Beynəlxalq Bankın prezidenti Cahangir Hacıyevin həyat yoldaşı Zamirə Hacıyevanın oğurlamasını və eyni zamanda dövlət başçısının şəxsən bu işlə maraqlanmasından sonra sonuncunun azad edilməsini xatırlatmaq istərdim sizə. Mahiri oğurlayanlar 13.10.2003-cü il tarixdə bu səhfə yol verməmişdirlər. Mahiri oğurlayanlar bütün nyuansları nəzərə almışdırlar. Hətta nəvaxtsa lazım gəldikdə Prezidentin mümkün iradlarına belə həqiqətə uyğun olmayan cavabları hazırdı. Hər bir zümrə dəqiqliklə hesablanmışdı, “ xəyanətkar” rektor, dövlət “çevrilişi hazırlayan” qardaşı,
Heç bir kişiliyə yaraşmayan hərəkətlərlə bu saxta, uydurulmuş senarini əldə əsas tutaraq artıq Mahiri də oğurlamaq olar, məqsədlərinə nail olmadıqda universiteti də bağlamaq, rektorun özünə və ətrafındakılara fabrikə olunmuş onlarla cinayət işi də açmaq, universitetin ərazisində mərhum prezident Heydər Əlirza oğlu Əliyevin xatirəsinə qoyulmuş heykəlin açılışını da illərlə təxirə salmaq, ümumiətlə törətdikləri cinayətin izini tozunu silmək məqsədilə elə bütün baş verənlərin məsüliyyətini zərərçəkmişin boynuna qoyaraq onu həbs etmək olar. Mahiri deyil Mahirləri oğurlayıblar, Azərbaycan xalqının mentalitetinə xas olmayan iyrənc metodlarla insanları qorxunun, dəhşətin girovuna çevirməyə cəhd göstərirlər, utanmadan, həyasızcasına dövlət başcısını aldadırlar. Düşünmürlər ki, yamaxı qızıl sapla tiksələr belə, yamax yamaxdır. Düşünmürlər ki, artıq vaxtda, zamanda onlara qarşı işləyir.

Mahir Abdullayevin Hüquqlarını Müdafiə Komitəsi